Monologue

I've never been good at making plans. I never even had a planner. If I had to make a speech or a presentation, I make up some half-attempt at a plan on a piece of paper and hold it in my hand while I recite. It worked most of the time. I could usually wing it or make it up as I go along.

I've tried to make a plan for tomorrow. I even sat down with a pen and paper and set out to think what I should do. But I was never able to write anything concrete and I just threw the paper away.

Argh.

Hmmm. Anong gagawin ko?

Err. Nakakastress naman mag-isip para sayo. Walangjo. Sana nagpraktis ka na dati. Di kung kelan marami ka nang kilalang nag-asawa na at / o nagkaanak e saka ka pa lang sumusubok magsimula. Ano ba yan. Kahit kailan late bloomer. Akala ko ba old soul ka, na maaga ka nagmature. Dapat madali na lang sayo ang mga ganitong bagay.

Hirap kasi. Nakakatakot.

Wala pa namang nasisimulan di ba? Wala pa. Nagsimula ka na naman mangarap ng wala pa ngang nangyayari e. Di ka dapat mag-isip ng malayo. Wag muna. Di ba ok ka naman nung mga nakaraang buwan, ewan ko ba sayo bakit biglang nagpapaka-obsessed ka na naman ata. Wala pa naman. Focus ka lang muna sa pinakamalapit na event. Tapos kung anong mangyari saka natin pag-usapan. Saka ka madepress na ano ba yan, mukhang di ka na magkakaron kahit kelan. Kailangan gawin mo muna to.

Tingin mo may clue sya?

Tingin ko meron. Halatado naman masyado kang papansin. Labo mo rin e no. Dati iisang floor lang kayo, bihira mo lang sya puntahan. Ngayong nasa 35th ka, akyat ka ng akyat sa 36th para magpapansin. Haha. Tingin ko nakakahalata yun, pero syempre ayaw nun mag-assume. Korni mo rin sa MOC kung ano ano pinagsasabi mo nung nagkape kayo pero wala ka naman talagang sinabi.

Parang di ko maisingit e.

Pambihira. Kung pinilit mo isingit tapos na sana ang problema. Nakamove-on na siguro tayo langya. Habang pinapatagal mo lalo lang sumasakit. Lalo na pag sumablay. Ganito, ano ba gusto mangyari. Ano na bang meron?

Ok. Hmmm. Siguro first stage. Crush. Gusto. O yan. Repressed kasi e. Alam mo naman parang mahirap kasi. Parang masyado syang tago. Puro work lang ang alam ko sa kanya. Di ako makakonek pa ng gaya nung sa mga pinursue ko. Naisip ko naman kung nag-aantay ako ng pagkakataon para dun mukhang walang mangyayari. Kailangan kong gumawa ng pagkakataon para magkaron kung sakali.

Ewan ko ba nagpatong patong ang mga pagkakataon na bigla na lang, kailangan na ituloy. Iniisip ko kung meron bang iba sa ofis na inisip kong magtry ligawan. Hmmm. Actually wala. Kahit yung tinutukso nila sa akin dati na pwede, di ko talaga naisipan ligawan. Tapos yung isa na nakita nilang kasama ko kumain, gusto ko lang na parang may pahiwatig syang may gusto sya, pero di ko rin siguro yun ipupursue malamang. Hmmm. Kaya nga di ako umaamin kung sino gusto ko kahit dati kasi sigurado pipilitin nilang gumawa ako ng paraan. Pero alam mo naman baligtad ako baka lalong di ko gawin. 

Hmmm. Kung escalation lang siguro nagstart nung April outing. Niyaya ako magduet e. Nadisarm talaga ako. Parang feeling ko bigla. Uy. Baka may chance. Kaso di ko talaga alam. Nung sa subic tapos nagpicture kami dun sa cafe na magkatabi waw tuwa ako. Dapat talaga sinundan ko sa beach nung mag-isa lang sya. Ugh. Pagkakataon na e. Natakot lang akong magsuka dahil sa tequila kaya di ko tinuloy. Points na sana yun. Tapos mababa pa ang inihibition ko. Ang lakas sana ng loob ko. Tsk. 

E tapos yung deal ko sa sarili ko nung August. Na kung tutuloy akong Malaysia, ibig sabihin wala talagang chance, pero kung di ako matutuloy ng Malaysia, ang deal e dapat kong itry. Kailangan subukan kung may chance. E yun di natuloy. Di ko alam sinabotahe ko ba yung last interview para lang matry ko. Tapos di nga natuloy tapos ayun kung kelan lumipat kami ng floor napanaginipan ko ng sunod sunod. Yun na yung trigger. Pinaalala ata yung deal ko sa sarili ko. Tapos eto November na bigla, ugh wala pa rin nangyayari. Isa pa lang nasasabihan ko.

Alam mo na pano gagawin?

Hmmm. Aayain ko ulit magkape. Argh eto na naman. Pag nagtanong bakit. Hmm. Anong sagot: Break naman, puro ka work e. O kaya, wala lang usap lang. Libre ko wala nang tanong tanong. Haha. O kaya, may sasabihin ako kasi. Pero masyadong obvious ata yun. Parang tinakot ko naman baka biglang umatras. Baka yung una na lang. Hello. Busy ka ba. Aayain kita magkape sana. Magbreak ka naman puro ka work e. Sandali lang. Libre ko ulit. Pwede? Ok na ba yun?

Obvious na yun tingin ko na meron. Pero di pa yun mag-aassume masyado. Baka lang magsama ng iba, di kaya?

Naku sana hindi. Pag nagsama, pano na lang? Abort na? Oo malamang. Argh. Try na lang ulit ng Friday siguro. Ewan ko. Panindigan na lang pag may sinama. Makakausap ko pa rin naman. Pero argh. Negative scenario na yun agad. Baka preemptive supalpal na? Ewan ko. Assumption natin e mag-isa lang sya. Ok naman ata nung nagkape kami dati.

So ayun. Kung matuloy man kung san. Oras na ng pag-uusap. Pano na balak mo?

Sa totoo lang, wala pa akong naiisip sa part na to. Hmmm pwedeng direct to the point. Hmm. Musta lovelife pwede ba yun? Kasi kung in a relationship sya, tapos na ang plano. Ok, personal question, kamusta naman ang lovelife mo ngayon? Kung sagot e wala nga e. Eto single pa rin. O kaya parang ganun. May nanliligaw ba? Musta naman papasa ba? Hmm. Pwede na siguro sumingit. Ayun. Hmmm. Gusto ko kasi sana mag-apply? Haha. May opening ba para sa akin? Lol. Keso. Hmmm. I like you. Matagal na actually. Pero ayun wala akong ginagawa. Sabihin ko ba yun. Gusto ko naman sya so far. Crush ganun. Kelangan pa ba sabihin yun. Baka di na muna. Wag muna yun. Erase. 

Gusto ko sana subukan na makilala ka mas mabuti. Or ako makilala mo din ng mas mabuti. Kasi di ba puro work tayo di rin tayo masyado nakakapag-usap ng ibang bagay. Ayun. Kaya gusto sana kita ayain magdate. Ok lang ba?

Drum roll...