Tuesday, December 20, 2005

December 17 part 2

dahil tinatamad ako...di ko na pahahabain masyado ang aking kwento tungkol sa mga pangyayari nung december 17...hu cares di ba? pakialam ba nila...kung wala sila dun, di naman sila maiinteresado sa kwento e...cguro summary na lang ito...
_________________________

madaming pagkain. maraming salamat sa aming sponsors:

Andoks' Manok at Liempo... "Lantakan na!"
Adam's Rice-all-you-Can... "basta may down"
Party-Party plates spoon and forks...cups...etc... "basta party, Party-Party!"
SM Manila... "We got it all"
Coca-Cola Bottling Company
Pepsi
Potchi
Granny Goose Tortillos
Oishi...

atbp.
_______________________

sayang at di ako masyado nakakain...kasi pabalik-balik ako para sa "remedials"...ang tagal pa naman ni sir...pero gaya nga ng sinabi ko, basta ipasa nya ako, kahit papasukin nya ako ng linggo papasok ako.

mukhng di rin makakain ang mga kapwa ko probi...kabado?

_______________________

pagkatapos ng kainan at ng aming "remedial-kuno" at nagpicture-picture muna.

parang teambuilding ulit minus jaren nga lang...saka basa ang grounds...saka malilim...

palibhasa mga kabado kami, dumaan sa simbahan ang iba...ang iba kagaya ko, naglaro ng basketball kahit walang bola (desperado?) at nagpalakpakan para marinig ang mga echo...

_______________________

presentation. astig si sir namre at sir stephen (may yosi pa) pati si armand at nash...hahaha... si melissa dinamdam ang role... (*slap!*)...buti bumalik pa sa dating anyo yung pisngi ni sir ean...hahaha akala ko habangbuhay na syang deformed kung nagkataon... congrats. astig un mga ser.
_______________________

tapos final interview...isa-isa... bumili muna kami ng mga softdrinks ni namre tutal last pa kami...isa-isa kasi...

palpak na naman ata ung final interview ko...di ko kasi maintindihan ung mga tanong...dahil sa totoo lang, alam kong wala akong ginagawang masama...kung iba man ang gingawa ko sa pc, i make sure na walang importanteng gagawin ung iba. kaya un, di ko maintindihan kung bakit ganun ung tanong. i found myself freezing up. again. akala ko pa naman natuto na ako...

kaya paglabas ko ng ofis, kabado ako... walangjo. kung may porsyento ung interview na un...delikado ako.

paglabas ng ofis aba lahat sila nakahiga. kabado nga e...

ang mga tao pag kabado kung ano-ano ang ginagawa... kaya un, nagkaron ng fellowship of the 1025. tsk tsk.
_______________________

haay. napahaba na naman ito. basta ang end result, pagkatapos ng maraming pangyayari na nakakatamad nang ikwento at marahil di mo na kelangan malaman... Tanggap na kami sa TNB...for the first time since 1929, walng tinanggal na probi...
_______________________

which is good. =) dahil di rin naman magiging masaya ung mga makakapasok kung nakapasok sila at the expense nung iba di ba? basta kung ako yun...di rin ako magiging masaya kung malungkot ung iba...pasko pa man din...

kaya nga nagpapasalamat ako sa staff. ang bait nyo, grabe. we love you all... hahaha... salamat ng marami...medyo parang nakakakonsensya lang kung mahihirapan kayo dahil sa amin...kaya salamat ulit...
_______________________

cguro may taveren sa amin. cguro taveren ako... kahit san ako mapunta...ginugulo ko ang pattern ng lahat ng nasa paligid ko... ???
_______________________

dapat ko ba ikatuwa yun?

Monday, December 19, 2005

Give me My Sections

nauubos ang oras ko kakahanap ng section na di naman nag-eexist... anak ng... e pareho lang din kahit di naka-assign ung sections ah.

bulok. bulok. bulok pa rin ang sistema ng mymapua...

ganun pa rin... wala pa ring section ung iba...

gusto ko panghapon!!! bakit walang section... nasasayang ang pera ko... P20 ng P20 wala namang nangyayari... buti kung may internet kami sa bahay, no problem...

walangjo kahit mauna ka pa magpalit ng sections, E KUNG WALA NAMANG SECTIONS AVAILABLE...anong pagpipilian mo.

inutil ba ang gumagawa nyang mymapua...bakit di pa rin nila maayos ang sistema... naiinis na ako ah.

SECTIONS SECTIONS SECTIONS...give me SECTIONS... walangjo!

but i have to commend mymapua...di na nagcracrash ang site nyo...congrats

SECTIONS SECTIONS SECTIONS...give me SECTIONS... walangjo!

SECTIONS SECTIONS SECTIONS...give me SECTIONS... walangjo!

Sunday, December 18, 2005

December 17

ok. dahil wala pa rin akong section dun sa isa kong subject at may 30 mins pa ako bago magtym e syempre, magbloblog na lang ako... hehe. ikkwento ko ung mga nangyari kahapon.
_______________________________

nagpagising ako kay nanay ng 8:00 para 9:00 aalis na ako...kasi 10:00 daw ang christmas party sa TNB... di pa naman ako kinakabahan... kahit nung araw na yun namin malalaman kung sino sa aming siyam ang matatanggap sa skul paper. nakatulog naman ako ng maayos... mangyari na kung ano ang mangyayari...
_______________________________

habang nakasakay sa fx at binabagtas ang dr. a. santos avenue tumawag si kristina... aba, akalain mo, may meeting daw kami kay sir demigod ng 10:00. ang galing, mga 9:30 ko na nalaman...kung nagkataon na walang christmas party naghihilik pa ang puwit ko sa kama. tsk tsk. ang galing talaga tumayming ni sir. buti na lang nabigyan na ako ng babala tungkol sa remedials (removals daw, salamat kuya ray). kaya yun, hindi rin ako handa. hehe. wala akong dalang notes. di ako nagreview... e sayang lang kasi e.

pag naranasan mo magtest kay sir, mararamdaman mo kung gaano lang kaordinaryo ang utak mo. magugulpi de gulat ka kasi. mabibigla ka sa mga tanong...di mo aakalain na talaga palang may mga prof pa sa gubat ng MIT na parang ayaw pasagutan ung exams nila.

(*shakes head in disbelief*)
_______________________________


mga 10:10 na ako dumating ng skul...syempre trapik kasi sabado... takbo ako papunta MIT kasi baka late na ako e...mga 10 mins din ako inabot...sana nilakad ko na lang.. tsk tsk.

syempre takbo muna ako sa ofis ng tnb. andun na si kuya ace...saka ung ibang probi. wala pang food... sabi ko syempre may test pa kami kay sir demi. bukas ng cabinet ko, tingin-tingin kung may notes pa ako dun. ngek, inuwi ko na pala. tapos baba kaagad sa W3rd floor.

(*hingal*)
_______________________________

pagdating sa third floor, nakita ko ang kumpulan ng mga kamag-aral sa corridor. aba, halos kilala ko na silang lahat kahit di kami magkakaklase. syempre wala pa si sir (asa ka pa). upo rin ako sa pasilyo. nagpapanggap na mag-aaral at nagpapaturo pero wala naman pumapasok sa utak ko... hehe... give-up na ako sa subject na un e... kung papasa e di papasa.

ngapala, may prototype pa kami. di kasi gumagana db? e si groupmate lori nakahiram ng gumaganang prototype. o db astig? instant prototype. pinasa namin kay sir weasley sa faculty.. pero 10 pts lang ang dinagdag nya. bait. (*sarcastic*). nagdefense na kasi kami kahapon kahit di gumagana ung prototype. out of 60% sa project, 25% lang ang nakuha namin. plus 10%, ok na, papasa na ako.
_______________________________

pagbalik ko sa west. mejo wala nang tao. pano kasi ung 10:00 na sinabi ni sir demigod ay naging 11:00 tapos naging 12:00. kaya un, bumalik ako sa ofis.
_______________________________

sige, time na ako e... itutuloy ko na lang ulit sumtym.

A tribute to SY2005-2nd term Profs

una sa lahat, salamat kay ean at armand...naeencourage talaga ako magpost kapag may feedback... =) siguro kaya nila naimbento ang blog...kasi ang diary kahit sulatan mo pa yan ng pagkahabahaba, di yan magrereact kahit kailan...db?
__________________________

isunod na natin ang academics...

naaalala nyo ung mga delikado kong subject? PASADO...

sir weasley, salamat kahit pinahabol nyo kami para sa defense ng tatlong araw...at pinaghintay ng kabuuang anim na oras para lang idepensa ang prototype naming hindi naman gumagana...matamis pa rin ang 2.75. kahit na feeling ko di naman namin kasalanan un kung bakit di gumagana...pero ill chose 2.75 rather than 5.00, anytime. pero grabe, iritang irita ako sa subject nyo...dahil mabagal ang mga pc sa nw203 saka minsan malabo ang mga instructions nyo...pero ok na ako dun.

sir mario, sensya na po kung di kami nakikinig ni Pillow pag nagdidiscuss kayo sa mech...isang dahilan ay dahil dejavu na un para sa akin... nadaanan ko na un e...saka kelan ba ako huling dumaldal sa loob ng klase... nung 1st year pa ata ako nun e...kapag kausap ko si "Sidney" (di nya tunay na pangalan). namiss ko na rin mag-ingay... ung iba ko kasing mga katropa dati, seryoso sa pag-aaral at talagang nakikinig sa lesson (*sigh* buti pa sila) nagtataka nga ako kung bakit wala akong kahilig-hilig sa mga lecture. at kahit wala akong naipasang quiz sa inyo nagpapasalamat ako sa 3.00 na ibinigay nyo...sana kayo na lang ang naging prof ko dati at hindi si daominggo...

ma'm ECE, salamat sa grade na 2.5. salamat sa mga additional points...salamat sa +50 sa mystique kahit pass lang ang meron ako at +50 sa attendance (buti na lang di ako umaabsent). nakakatuwa naman kayo magdiscuss e...marami kayong kwento na nakakatuwa. buti pa ang mga prof ng ECE, napakababait... ubod ng sure pass... except kay sir Angas siguro...type c ng terror un e.

ma'm snowwhite, salamat sa mataas na grade...1.75... di ko naman sya masyadong pinaghirapan...slight lang hehe...tapos ung prototype, wala naman akong ginawa dun e... (pano kasi sinarili nung ibang groupmates ko) sa laboratory wala naman akong ginagawa kundi makipagdaldalan kina miss earth saka miss ece...bukod sa pumuslit sa tnb office once in a while kapag saturated na ako...hehe.

ma'am dejavu...2.00. wow... ang taas naman... grabe...dahil ba pasko... masaya ba kayo? sana ngaung term ko na lng kinuha ung circuits 2 sa inyo e di sana isa lang ang bagsak ko...hehehe... salamat po sa mataas na grade... pasensya na kung writing task ang inuuna ko o kaya lab report kaysa makinig sa inyo kapag lecture...e walangjo, narinig ko na un e... tutal ang importante lang naman sa test nyo ay ung formula...di naman nagagamit ung concepts unless gusto ko iderive ung formula... e sino ba namang ordinaryong tao (not to mention tamad) ang gagawa nun di ba?

sir demigod, salamat...malinamnam ang tres kapag galing sa inyo... kahit nagtataka ako kung bakit nagparemoval pa kayo kahit may grade na kami? (trip ba un?)... maswerte ba ako dahil pasko? salamat po sir. ayos naman kayo magturo e...pero sa totoo lang, nakakadiscourage ang mga exam...nakakawalang gana...sensya na po kung medyo nadisappoint kayo sa klase dahil hindi namin naabot ang antas ng inyong karunungan...pero ang bait nyo...hilig nyo din magpahabol...nagtatakarinakokungparasanpaunggroupsedinamannyopinopostung announcementsnyosagroupskaagadsayanglangpagiinternetkomadalasbutikungmeron
kamisabahaydiba?walanaman.

pero dahil sa hinipo ng simoy ng hangin ng Pasko ang inyong mga pusong akala ko nung una ay bato...maraming salamat po. masaya ang pasko ko dahil sa inyo.

Friday, December 16, 2005

alaala ng mga Pasko sa paaralan

kanina napadaan ako sa Lycee (dito ako nag-highskul). mga 8:30 pa lang un. pero maraming estudyantet sa labas... naka-civilian... ay oo nga pala... last friday ng pasukan nila...kaya syempre christmas party...nakakamiss din un...last christmas party ko sa isang paaralan e nung 2002 pa...three years ago... wala na rin akong natatanggap na exchange gifts o monito monita...
ngaung taon lang ulit ako makakaranas ng christmas party sa skul.
___________________________

naalala ko ung wisdom socks nung fourth year...kung ano-anong kalokohan ung mga pinagsususulat ng mga kaklase ko sa akin...meron dun mumurahin muna ako bago babatiin ng merry christmas...pag sa babae galing syempre mejo serious...mga "don't change" saka "thank you"...atsaka ung pagsasayaw naming mga COMMEL sa C.A.T. ng Asereje...pati ung OIC namin ikinahiya kami e...hehe.
___________________________

saka nung gumala kami pagkatapos ng party nung third year, pumunta kami sa glorietta...may muntik nang maiwan ng jeep (c javier), may nadapa sa bus (c gamboa)...ung isa naman nadapa sa sinehan (c lamis)... may umutot sa elevator (c lamis pa rin o kaya c javier)...may nag-iwan ng isang buong cake sa foodcourt (c froilan), saka may nag-uwi ng maraming chicken, spaghetti at 1.5 l na coke para daw sa nanay nya...(c pagc)...kung di pa kami mangongonsensya di pa magbibigay...tsk tsk.
___________________________

nung second year wala lang...jan lang sa filinvest...binastos pa raw c abi nung isang lalaki habang papunta kami dun galing alabang...saka kinse ata kami nun...ang masaya kumain na kami at lahat libre pa rin...salamat kay j.b, ferbert at alvin.
___________________________


at sino bang makakalimot sa first year...(syempre silang lahat maliban sa akin) kung saan nalaman kong wala na pala sa uso ang turn-ups sa maong...kung saan di ko na maalala ung mga kinain ko...pero naalala ko sya...isinali kami sa game...magpartner kami...dugtungan ng mga body parts depende kung ano ung required... namumula ako sa hiya...pinipilit kong wag ngumiti kasi malalaman nilang nag-eenjoy ako kapartner sya...pero napapangiti pa rin ako...hawak ng kaliwang kamay ko ang kanang tenga nya...parang matatanggal nga raw ung tenga nya sa tindi ng hawak ko...gnun ako ka-kabado... natalo man kami sa kontes na un...iba e...masaya... paskong- pasko... =) (*ngiti hanggang tenga*).

pagkatapos ng party di ko na maalala kung ano nangyari, pero naaalala ko nagpunta akong nag-iisa sa computer shop para maglaro ng Starcraft...for the second time...naadik kasi ako kaagad... pero siguro kung gumala sila nun at sumama ako...mas marami akong magagandang alaala tungkol sa kanya kaysa sa walang katuturang terran missions na nilaro ko nung araw na un...
___________________________

at bukas christmas party ulit...ano naman kayang alaala ang maiiwan sa akin??

sana masaya naman... =)

the calm before the storm

hmm...academics recap muna...
electronics2 lec... taken
circuits2 lec... taken
mechanics...nakabitin...delikado ako na magdoctorate pag binagsak ko pa rin
logic2 lab...delikado...palpak ang prototype...nakabitin pa rin
logic2 lec (insert Rivermaya's Himala chorus theme here)... kelangan ko ng marami nun...
out of 15 units ko, 7 units ang delikado...
hay...gud luck sau ninong...
__________________________
pero sumhow di ako malungkot... baket kaya? wala na ba akong pakealam sa academics ko...? nakakaalarma na ang pagwawalang bahala ko, ah... oh well. cguro may mga bagay na mas binibigyan ko ng importansya ngaun... ngek...mali ata un ah...
__________________________
masaya ako ngaun kahit palpak ang prototype namin (at badtrip tlga si sir Weasley) kasi nakapagdrowing ako ng dalawang beses(kinopya ko yung mga laminated wallpapers ng anime ni robinson na matagal ko nang pinangarap maidrowing)...at natuwa ako sa resulta... matagal na rin kasi akong di nakakapagdrowing ng matino e...ky kahit late si sir Weasley ng 4 na oras para sa defense...ayos lang, nagamit ko naman ung free time...
__________________________
atsaka!!! naiprint ko na ang picture ni little goth...yehey...kaytagal ko ring hinangad na makita xa hindi lang sa monitor ng kung saan pc o ky sa class picture na mas malaki pa ang kalingkingan ko kaysa sa mukha nya...sa wakas... salamat sa tnb. at least ngaun pwede ko na itry na idrowing sya ng portrait... ung binigay ko kc sa kanya di nya masyadong kamukha...para picture lang, grabe tuwang tuwa na ako...walangjo. pero grabe talaga ang nagagawa sa akin ng babae na ito kahit di nya alam...kahit wala na syang pakialam... basta tungkol sa kanya... iba e...iba ang dating... haay, kahit sayang lang itong nararamdaman ko, ayaw ko naman tigilan... naghihintay pa rin akong nag-iisa. (insert Cueshe's Ulan theme here)..sa gitna ng dilim at basang-basa pa sa ulan...
__________________________
teka, dapat masaya nga ako di ba? tsk tsk...
__________________________
deliberation na bukas para sa mga probationary staff ng The New Builder (kung hindi mo pa alam ung TNB, skul paper un ng Mapua). pakakainin muna kami sa christmas party xempre...parang presong bibitayin o kaya baboy na lilitsunin, magpapakabusog kami sa mga lalantakan naming liempo, manok, ice cream...at sandamakmak na extra rice para hindi na mauubos ang kanin (long story there)... tapos pag-uusapan na ng mga staff kung sino ung lima (or more, i hope) na kukunin nila out of nine na probis...kakausapin raw kami...interrogation o interview, ewan ko. tapos close door meeting pagbobotohan nila tapos icocompute ung grades...
may porsyento rin ang text votes... suportahan nyo na ang paborito nyong probi...to vote for me, type TNB ninong and send to 514 for all GlobeSmart or Sun...
di po, joke lang un...walang text votes... ni wala ngang audience impact e. =)
pagkatapos sasabihin na nila kung sino ang pasok sa staff... o that will be a moment...kelangn mag-CR na ako sa umaga pa lang dhil baka ma-LBM ako sa tensyon...
i would like to think na pasok nga ako... syempre ako ung eternally hopeful na tao e.. pero nanjan ung irony factor...ang kalaban ng lahat ng pag-asa at lahat ng pagsisikap. ang sangkap na nagpapasarap sa timpla ng buhay...iba-iba ang lasa, pero walangjo, pag nahalo sa buhay mo tiyak gulo... nangyayari ang di mo inaasahan at lalagyan ng kung anoanong komplikasyon ang mga sitwasyon dati nang magulo...

kaya nga para safe...expect the worse.
___________________________

Tuesday, December 13, 2005

AMPNESS

gaano ka-badtrip ang badtrip...!!!

anak ng...

pagkagising ko kninang umaga...5:30 un. isa lang ang naisip ko... gusto ko sakalin si Sir Demigod. bakit nya pinapahirapan ang buhay ko ng ganito? bakkeeet...? bakit kelangan ko gumicing ng maaga para magtest lang sa kanya...ng 7:30!!! e dpt nga 5:00 pa ng hapon ang test ko!!! b.a.k.e.t ang papansin naman nya...waah!

*sigh*

syempre dahil kelangn kong pumasa...three units din un, mga P4000 din kada term, wala pa dun ung pamasahe at baon..kc pag tuesday at saturday sa kanya lang ang klase ko. kaya pinilit kong ibangon ang aking katawang gustong-gustong yakapin ang mga unan at patuloy na mamaluktot sa higaan...bakit ang sarap matulog kapag kelangan na gumising...??

*sigh*

habang nasa lamesa at kakain ng almusal, nakatulog ako...gnun ako kaantok...pero dahil at least isang oras ang byahe mula bahay hnggng maynila kelangan makaalis ako ng bahay bago mag630...kung hindi, ma-lalate ako...

alam nyo ba na sa klase nya, nagkaron na kami ng dalawang quiz...pero di namin matarok ang kanyang katalinuhan..ayun, wala pa akong score, itlog pa rin.

dalawang quiz nga raw ngaun saka finals e...o db? terror ba un o ano?

tapos pagdating ko sa skul saka may magtetext na wala daw exam ngaung 730!!!

baket...baket ngaun lng nila tinext?

bakit gumawa pa si sir ng yahoo groups pero sa text nya rin sasabihin...kung saan napakahirap iverify...? wala pa naman akong internet...gumagastos pa ako para lang makita kung may pinost sya sa groups, wala naman pala... grrrrrr.... tps sasabihin nya, "icheck nyo na lng ung groups for fuether announcements". bakit ang lakas nya mang-uto? pinapahabol nya kami sa kanya...at alam nyang hahabulin namin sya kasi kelangn naming pumasa...ano ba naman un?

unfair.

wala naman akong magagawa...sya lang may hawak nung subject na un...pag bumagsak ako, sa kanya pa rin ako mapupunta...walangjo.

bakit minsan, walang hustisya sa mundo?

at gaano ba talaga ka-badtrip ang badtrip?

grrrrrrr..... AMP!

Monday, December 12, 2005

End Term Anxieties

Saka ko na lang itutuloy ung almost six kilometer walk ko pauwi ng bahay last week…pasensya na. wala naman akong internet, sumisingit lang ako dito sa opis, kaya minsan parang rush ung mga post…

rush pa ba un? e ang hahaba naman?

Shaddap.

&$^$%*@^&.!

Ngapala, dalawa ang final test ko ngaun…isang electronics2 saka circuits 2. katatapos lang nung electronics…di ako nag-aral. Nanghula lang ako…puro ba naman concept na di naman masyadong naituro…pano kaya un? Kahit ung O.T. (last term’s questionnaires), di rin napakinabangan…ano kaya un…? Di bale pasado na ako dun…un nga lang mababa ang tres.


pwede na ba ang pwede na?

*kamot-ulo* Syempre pwede na. nakikialam ka e.

May circuits 2 rin ako mamaya. Ulit. Di pa ako nag-aaral…sigurado mahirap na naman un, saka puro solving…bahala na.

bahala na naman?*tango*

*n_n* Ang labo nung exam kay Sir “Demigod”…paiba-iba ng sked…pinapahabol nya ata kami e… ok lng kung may internet ako sa bahay… e wala naman!! Walangjo. Gumagastos pa ako para lang makapag-internet pero wala namang nangyayari…nakakauto naman. Pero basta pumasa ako dun di na ako magrereklamo.

e papasa ba?

Mejo malabo e. *iling*

good luck.

Wala pa rin kaming prototype sa logic lab 2. Gumastos na ako ng P400, mukhang babagsak pa rin…walangjo. Pati si Sir “Weasley” nagpapahabol…ano ba naman un? Kung gusto nya may mabuo kami dapat tinanggap na lang nya ung mga nauna naming proposal…sabi ko na nga ba di na naman magagawa un e…baka maulit uli ung katulad ng logic 1 ko, almost sure pass nga ung prof pero wala naman akong prototype…bagsak din.

good luck. good luck. good luck. good luck. kelangan mo ng marami nun e...hehe

*???*

Ung mechanics, take 2 ko na un…mukhang babagsak pa rin ata…tsk tsk.. pero mabait naman daw si Sir “Mario”, nagpapasa…sana tamaan sya ng simoy ng pasko at nawa’y hipuin ang kanyang puso na magbaba ng passing…kasi kung hindi…mukhang doctorate ako ng mechanics1…wag naman po…

knock on wood, pare

*knock. knock*

Di ko alam, pero para sa akin, isa na sa mga pinakanakakatamad at angst-ridden (academically) ang term na ito…siguro may hang-over pa ako dun sa dalawang bagsak ko nung last term…kung walang TNB, baka namatay na ako sa pagkamonotonous ng term na ito…buti na lang walang namamatay sa pagkabagot…

dapat mo bang ikatuwa un?

Oo naman. Kasi buhay pa ako…saka pasko naman…kahit malamig, dapat masaya db?

*cheer!*

*cheer!*

Friday, December 9, 2005

Angst-Ridden Night part2

Tutal nasa SM na ako, naglibot-libot na rin ako…gaya ng SM Bicutan may tulay (walkway yata ang tawag dun) pa na nagkokonekta dun sa dalawa…kasi may kalsada sa gitna… mas malawak lang…saka pakurba sya. Sa bicutan kasi derecho lang.

Upset. Walangjo, akala ko pa naman dahil nagkaroon na ng annex, dadami naman ang laman ng SM Sucat. Atsetse. Wala pang kalaman-laman na matino…

Lagyan lng nila ng mga tatlong bookstore yun, masaya na ako…pero meron ba? Wala? Ni wala ngang comic alley o kahit Tokyo kids man lang…CD-R King o kahit ano..basta yung mejo kaaya-aya naman pasyalan… pupunta ba ako ng SM para sa dental services? O ky para sa Bangko de Oro? E bkit ang lalaki ng puwesto nila…haay…walang kwenta.

Kaya nagpalipas na lang ako ng oras sa may national bookstore, kung san ako lagi lumalagi kapg nasa SM Sucat ako. At nagbasa ng mga libro…nagustuhan ko dun ung tungkol sa mga dictator e…binabasa ko kasi ngayon ung Ender’s Saga ni Orson Scott Card…e may pagkawarfreak cguro ako kaya mahilig ako sa mga strategy at konting history…

Mga 9:20 lumabas na ako ng SM…Uuwi na ako…

Walang fx…pero may jeep naman.

Kaya lang bigla kong naisip na gawin ang isang bagay na di ko pa nagagawa, cguro dahil angst-ridden lang talaga ako…

teka…bakit hindi kaya lakarin ko hanggang bahay?

Thursday, December 8, 2005

Angst-Ridden Night part1

Dahil angst-ridden ako kagabi, marami akong nainom na coke kasama si Ean…ang nilantakan naming liempo ay hindi sapat upang mauhaw kami kaya ang coke litro ay sobra pa para sa amin…pero dahil sayang, at pagkain din namang maituturing yun e naging responsibilidad ko na ubusin yun… ginawa ko yun habang kinukwento kay Ean ang ilang bahagi ng aking buhay na sadyang mapagbiro…

Dahil maaga kami umuwi noon (mga 7:30 pa lang) madaming taong nakapila sa may sakayang ng fx papuntang Sucat...madalang kc ang mga fx pag mga ganung oras…kaya un, mga 8:00 na rin ako nakasakay.

Epal ung isang pasahero, inagaw sa akin yung favorite place ko…pero ayos lang, dahil Adventure naman ung sasakyan… Malamig…at dahil masikip e madali rin akong nakatulog.

Nung nasa may bandang Tambo na ang sinasakyan ko, bigla akong nagising mula sa isang panaginip na di ko na maalala…naiihi na ako…naramdaman kong napupuno na ang pantog ko…dapat pala, di ako nagpakasasa sa Coke, malayo pa kasi ang bahay namin mula sa Tambo…

Ang LAMIG… di ba kapag naiihi ka, lalo kang giniginaw? At kapag giniginaw ka, lalo kang naiihi….sa bawat lubak ng daan lalong sumasakit ang pantog ko…di ko na kakayaning tiisin hanggang makarating ng bahay…lampas pang 6 kms un.

Kelangang bumaba na ako.

Naisipan kong sa SM Sucat na lang bumaba…kasi matagal na rin naman akong di nakakapunta dun…atsaka may bagong tayo na Annex Building doon… (palibhasa kasi sobrang liit un dati). Di ko pa yun napupuntahan…atsaka mas malapit ang SM Sucat kaysa sa bahay…

Ihing-ihi na ako…pero ang buhay talaga sadyang mapagbiro, aba, natrapik pa ako…mababaliw na ako sa pagkaihi ah…NAMAN!!! Naisip ko baka mamaya, sa sasakyan pa ako magkalat…kahiyahiya yun…kung marunong lang akong magteleport…

Sana pala nagpampers ako…hehe..

Pero sa wakas, nakarating din ung sinasakyan ko sa SM Sucat…after five years ata un sa sobrang tagal…iihi na sana ako sa parking lot e..kung wala sanang gwardiya…para kasing alam nya ung gagawin ko e…hehe.

Habang medyo tumatakbo papasok ng SM, naalala ko…WALANG CR ANG SM SUCAT SA GROUND FLOOR!

Kaya dumerecho ako sa “underground” parking lot. Parang di ko na kasi kaya kapag nag-escalator pa ako. May CR dun sa parking lot. Dali-dali kong tinungo ang CR at nagbawas ng mga excess fluid sa katawan… HOOH! Manginig-nginig pa ako pagkatapos…para akong natanggalan ng mabigat na dalahin…


dahil sa karanasang ito, napatunayan ko na talaga palang masarap sagutin ang tawag ng kalikasan. Hehe.

Wednesday, December 7, 2005

Merely Hopeful



I consider myself lucky, for no one closely related to me has passed away yet (knocks on wood). I cried at a funeral only once, even I was surprised when it happened. It was the second night since our neighbor died and we were at the funeral home. He was 56 years old when he died of a cerebro-vascular disease. In layman’s terms, he had two consecutive heart attacks and went into a coma until he died. I had no plans o crying at that time. Being twelve, I thought if ever I’ll cry at a funeral, it will be for my relatives. But he was like a grandfather to me and he treated me like a grandson. Suddenly, I felt an overwhelming urge to cry. It was a sudden outburst of tears, and I never thought I had too much. It seemed like I was crying my heart out. After a while, I was calm again. And though I was sad that he was gone, I never cried for him again.

So I hope you would forgive me if I told you that my saddest moment is about love. Some say the subject is too trivial, but I beg to differ. One underlying concept of love is acceptance and I believe that acceptance is one of man’s greatest needs. I know you cannot tell that to people who are suffering poverty or to people who are in the mercy of their ailments, but then again, it is a matter of perspective. No one can deny the fact that it hurts to be rejected. Yes, it hurts to be alone.

Although I am lucky in many aspects, my love life happens to be on the contrary. This hopeless romantic has never had any romantic relationship whatsoever since he was born. Yes, I am part of the group who call themselves S.A.W.I. (Single at Walang Iniintindi) also known as the Samahan ng Malalamig ang Pasko at Bagong Taon. It is not that I had no opportunity. In fact, looking back, I think I had too much. Maybe I chose the wrong people to love. Or maybe, I just suck at what I do.

My first love happened to be in first year high school, and God, was she beautiful. She was a transferee then. She gave me more attention than what I thought was possible, considering that I was almost a nobody back then. She would encourage me with you-can-do-it-if-you-just-trust-yourself sort of things. I never told her I liked her, even though she showed me that she did. I thought I had more time. Just goes to show that I am more stupid than I thought. She left without warning and I never heard from her since.

Undaunted, I moved on with my life, forgetting her once in a while, but remembering her just the same. Let me tell you that the greatest regrets in life are the risks we do not take. It hurts like hell whenever I remember her. The one that got away.

I thought those would be my saddest moments. But I was wrong. Four years after that, I met another. Another one who’ll get away. I met her here in Mapua, she was my block mate. She was a very good listener and we had so much in common that I thought, hey, this could work. I hesitated telling her what I felt, but since I didn’t want another déjà vu, I ended up telling her anyway. She didn’t believe it, of course. Most girls never believe it when you tell them. It’s an unspoken rule, I guess. I told her I’ll prove it. Well, she cannot say no. It has been one of her problems.

And prove it I did. No one helped her more than I did back then. I was always there when she needed me. Then my friend enters the scene. My friend steals the show. I don’t know what my so-called friend did, but I found myself losing grip. I was losing her. Little by little. It’s the little things that hurt more, sometimes. A confrontation brought her to tears; she was such a tearjerker.

Back then, we used to exchange letters once in a while. She gave me one as I was going home, one day. I decided not to read it at once. But curiosity soon got the better of me and I read the letter on my way home. She told me that she chose my friend over me and I was busted. I tell you, no matter how prepared you think you are what will hurt you, will still hurt just as much. I thought I was prepared. I was not.

Surprisingly, no tears ever flowed. My saddest moment yet caused no tears at all. Maybe the pain was too much, maybe the pain was too sudden. You never cry when someone punches you in the face. You cry afterwards to ease the pain. But I cannot cry, no matter how hard I tried. I felt emptiness but still, no tears filled it up.

But I found out that whenever I’m hurt, I try to alienate myself from the pain. Drive it away as far as I could. It makes the pain bearable just as it makes me numb. It’s like having a dose of Novocaine, an anesthetic; you know it should hurt, but it doesn’t. I also feel like I’m splitting into two; one part of me, my alter ego, is hurting while the other part which is me, is observing. It’s weird, but it works.

They say everything in life exists in pairs. Good and Evil. Yin and Yang. Man and Woman. Joy and Sadness. No one can feel real joy until he is faced with sadness. No one can have real happiness unless he has been hurt too much. My life has had its share of both worlds. Call me merely hopeful, but I believe no matter how sad I am today, tomorrow will always be a different story.

The Road Taken

The Road Taken
ninong


Each morning I push myself up
and walk the road where you
are not among the people I meet

Yet I search for you in the crowd
despite knowing that our paths
might never cross again

I only wish that you were here with me
as I go along life’s unknown path
But you were a corner I left behind
and I just cannot go back

It pains me that I cannot correct past mistakes
I cannot right wrong turns
That nothing is changed by the poems I made
I still trudge this road alone

I am tired yet I’ll still walk the road
To corners my feet have never touched
Who knows where its path might take me
The road taken might just lead me back

after one year...

magtataka ka...it took one year bago ko nasundan ang unang post ko dito...

nakalimutan ko na nga may blog pala ako dapat. hahaha...

dalawa lang ibig sabihin nyan e... hindi ako mahilig sa blog noon o kaya...wala lang talaga kaming internet.

e mukha namang walang nagbabasa nito e...

what the hell, e di ituloy na rin sayang naman...

baka mas maganda kng di nababasa ng iba...

Saturday, January 1, 2005

Bakit ninong si ninong?

Ano ba ang pangalan kung hindi katagang bigay sa'yo ng ibang tao.


Ang totoong pangalan ko, hirap silang bigkasin sa simula... aanim na letra lang yung isa e marami pa ring nagkakamali...

Nung second year highschool ako, may isa akong kaklaseng babae na nakahalatang naka-polo ako for two days nung Foundation Day(s) namin sa school. Kasi pag foundation pwedeng walang uniform... pwedeng naka-civilian ka.

Hindi ko maiwasan ang magpolo, dahil ipinasuot ni nanay ang damit, kung hindi ko raw isusuot e ipapamigay raw nya lahat ng t-shirt ko. Hindi kasi ako mahilig sa polo talaga.

Sabi ni nanay, ang pogi ko pa naman daw, hindi ako pumoporma (wahaha... joke lang yan, haha... di talaga yan yung sinabi) Ang sabi talaga ay, "lagi ka na lang naka-tshirt! andami mong polo, hindi mo isinusuot... sige pag hindi mo sinuot ang mga polo mo e ipapamigay ko yang mga tshirt mo para puro nakapolo ka lagi."

Pinagbigyan ko si nanay, para wala nang away. At dahil isa akong masunuring bata. Haha.

Ayun nga, pagdating ng Foundation Day namin naka-polo ako samantalang karamihan sa mga kaklase ko e casual lang... tshirt at pantalon. Ayun kinabukasan, ganun ulit. Haha. May baon akong tshirt, kako magpapalit ako pagdating ng skul pero bago makapagpalit e nakita ako nung kaklase ko na yun at ang sabi nya e para daw akong mag-aanak sa binyag... sabay sigaw ng

"ninong!!!"

nagtinginan ang mga kaklase ko at natawa sila. mukha nga raw talaga akong ninong... ?_?

simula nun ninong na tinawag nila sa akin...karamihan sa mga babae, yun na tinawag nila sa akin...ewan ko ba, nahihirapan ata sila sa totoong pangalan ko... hmmm... pang-asar rin ata dapat nung simula yun e... e nagustuhan ko kaya ayun naging ninong na ang palayaw ko...

tapos nagmamano yung mga kaklase kong babae pagpasok ko ng classroom...alangan namang tanggihan ko sila...di ba? pinanindigan ko na...

pagdating ng college, yun na rin ang ginamit ko... wala lang... hehe.

Dalawa lang ang tunay kong inaanak at hindi pa rin ako palabigay ng regalo.

Ngapala, ipinamigay pa rin ni nanay ang mga tshirt ko. tsk tsk. haha.