"oh yes, I'm the great pretender"
Tuesday na ngayon, at nandito ako sa bahay ng kaklase ko. bakit? gumagawa ng project na due rin ngayong araw na ito...dahil may topak sa ma'm mali-mali...at kung kulang pang pahirap yun, exam rin namin sa kanya bukas...
powerpoint presentation ang ipinapagawa nya sa amin. at syempre last week nya pa ibinigay. pero dahil kagaya ko ang mga groupmates ko, andito kami ngayon, nagpupuyat. i mean, dalawa lang pala kaming nagpupuyat. ung dalawa hindi sumama...nasa mga bahay nila at naghihilik ang mga puwit...pero marami naman silang nagawa nung linggo kaya ok lang...
ay, hindi pala ok.
ung isa, sya yung may may-ari ng bahay. e babae, atsaka boyfriend rin nya yung kagrupo namin na kasama ko ngayon, kaya may privilege siguro siya na matulog...at tulog na sya. nagpapagising daw, pero nasa kabilang kwarto naman...e pano naman kaya namin gigisingin yun?
yung isa dito na gumagawa, tulog naman sya nung linggo habang gumagawa yung iba. siya na raw ang bahala sa powerpoint...ayos lang. sya na nagpresenta e...fine. atsaka napakacomplikado nya gumawa ng presentation...napakaubod ng sobra sa dami ng effects...parang flash na nga e.
ok naman. ang ganda nga e. ang problema matrabaho...samantalang pitong oras na lang bago kami umalis dito sa bahay nung kagrupo namin...kasi may exam yung babae ng 8:00.
si ninong gising pa...pero wala talaga syang ginagawa. walang nagsasabi kung anong gagawin nya... hindi naman siya makakagawa ng powerpoint kasi ginagawa na nung isa lahat...sa laptop.... pero may desktop pa dito...itong gamit ko oh...
haay... pano kaya ako makakatulong sa mga hindi humihingi ng tulong?
kaya eto nagreresearch na lang si ninong ng tungkol sa irereport namin...copy paste ng copy paste saka konting edit...pero malamang sa hindi, hindi rin naman ito gagamitin...what a waste
nagpapanggap si ninong...
Tuesday, September 19, 2006
Monday, September 18, 2006
Mag-isa sa Mall of Asia
Dahil sa sobrang pagkatoxic ng nakaraang hell week, lalo na nung biyernes at sabado, napag-isip-isip ko na maglakwatsa naman pagkatapos ng huling exam ko nung sabado. Tutal wala naman klase dun sa isang subject ko, alas tres pa lang pwede na ako umuwi.
Medyo badtrip pa nga ako pagkagaling ko dun sa huli kong exam. Dun kay Ma’am Mali-mali. Ewan ko ba kung ano na naman ang nakain nya at napakainit na naman ng ulo nya pagpasok sa klase namin. Baka naman nag-away sila ni “bestfriend”, ewan ko lang. pero walangjo naman, kami na naman ang napagbuntunan.
At yung exam nya? Anak ng baka. No comment.
Kaya alam ko kailangan kong magsaya. Kung hindi, mabuburo na naman ako sa pagkabwisit sa mga nilalang na tila walang ibang hinangad sa buhay kundi ang gawing impyerno ang mga silid-aralan kapag bwisit sila sa sari-sarili nilang buhay! Tsk tsk.
Narinig ko sa radyo nung isang araw na sale daw sa Mall of Asia. September 16-18. Matagal na rin yata akong di nakikipag-bonding sa alter ego ko habang nasa mall kaya naisipan naming tunguhin ang asia mall.
Nakarating ako sa SM mga bandang 4:30 na. Naglakad-lakad. Medyo may mga alam na akong lugar kasi pangatlong beses ko na doon…pero mukhang mas marami na ngang stores ngayon ah. Kasi nung june pa ako huling nagpunta nun. Nung may susunduin sana ako sa San Juan de Dios…hmmm…
Pero sa totoo lang, hindi talaga ako mahilig sa mga damit…o kaya mga sapatos. Kung bibigyan mo ako ng P1000 pocket money at papakawalan mo ako sa isang sale sa mall, malamang sa hindi, libro lang ang bibilhin ko...o kaya laro sa PC. Kaya naman kahit lampas raw sa 700 ang mga stores sa Mall of Asia, bookhunting lang talaga ang ginawa ko dun.
Sa totoo lang nakakalungkot din mamasyal sa mall kapag mag-isa ka lang. Pero ok lang, hindi naman lahat ng tao makakasabay sa trip kong pagbu-book hunting e. Saka maganda ang view ng manila bay mula sa Mall of Asia. May orchestra pang tumutugtog sa background… Astig.
Masakit sa paa ang paglalakad, pero ang daming mabibili ng mga taong mahilig magshopping…
Napadaan ako sa comic alley, sale ng mga vcd at dvd ng mga anime. P20 daw ang isang cd. May GTO, Full Metal Alchemist, Samurai 7, Bleach, Fruits Basket, blah blah blah… Kung hindi siguro ako TNB, bumili na ako. Pero dahil alam ko na konting tiyaga at tiis lang sa paghihintay sa download, P6.00 lang talaga ang bawat cd…hindi man lang nangati ang kamay ko na bumili.
Dumaan ako sa powerbooks. Mahal ang mga libro dito, pero nakakatuwa sila kapag may SALE, kasi laging meron akong nabibili na ikatutuwa ko talaga.
At meron nga. Isang WOT Book 8: The Path of Daggers ni Robert Jordan. Ito ang isa sa mga kinaadikan kong basahin na book series sa ngayon. Ang normal price ng libro sa national bookstore ay P375.
Pero yung librong nakuha ko, kahit medyo tattered (pero kayang kaya ko irestore) ay nagkakahalaga lamang ng P75.00! Nung nakita ko nga yung libro e dinampot ko kaagad, baka may mauna pa sa akin…nag-iisa lang kasi yun.
Bukod diyan, may nabili rin akong libro sa Fully Booked. Talismans of Shanarra ni Terry Brooks. Maganda pa ang condition nung libro, mukhang bago pa. ang original price nito sa national bookstore ay P350. Nabili ko ng P50. Hehe.
Kaya naman kahit mag-isa ako sa mall of asia…masaya pa rin. Fin.
Medyo badtrip pa nga ako pagkagaling ko dun sa huli kong exam. Dun kay Ma’am Mali-mali. Ewan ko ba kung ano na naman ang nakain nya at napakainit na naman ng ulo nya pagpasok sa klase namin. Baka naman nag-away sila ni “bestfriend”, ewan ko lang. pero walangjo naman, kami na naman ang napagbuntunan.
At yung exam nya? Anak ng baka. No comment.
Kaya alam ko kailangan kong magsaya. Kung hindi, mabuburo na naman ako sa pagkabwisit sa mga nilalang na tila walang ibang hinangad sa buhay kundi ang gawing impyerno ang mga silid-aralan kapag bwisit sila sa sari-sarili nilang buhay! Tsk tsk.
Narinig ko sa radyo nung isang araw na sale daw sa Mall of Asia. September 16-18. Matagal na rin yata akong di nakikipag-bonding sa alter ego ko habang nasa mall kaya naisipan naming tunguhin ang asia mall.
Nakarating ako sa SM mga bandang 4:30 na. Naglakad-lakad. Medyo may mga alam na akong lugar kasi pangatlong beses ko na doon…pero mukhang mas marami na ngang stores ngayon ah. Kasi nung june pa ako huling nagpunta nun. Nung may susunduin sana ako sa San Juan de Dios…hmmm…
Pero sa totoo lang, hindi talaga ako mahilig sa mga damit…o kaya mga sapatos. Kung bibigyan mo ako ng P1000 pocket money at papakawalan mo ako sa isang sale sa mall, malamang sa hindi, libro lang ang bibilhin ko...o kaya laro sa PC. Kaya naman kahit lampas raw sa 700 ang mga stores sa Mall of Asia, bookhunting lang talaga ang ginawa ko dun.
Sa totoo lang nakakalungkot din mamasyal sa mall kapag mag-isa ka lang. Pero ok lang, hindi naman lahat ng tao makakasabay sa trip kong pagbu-book hunting e. Saka maganda ang view ng manila bay mula sa Mall of Asia. May orchestra pang tumutugtog sa background… Astig.
Masakit sa paa ang paglalakad, pero ang daming mabibili ng mga taong mahilig magshopping…
Napadaan ako sa comic alley, sale ng mga vcd at dvd ng mga anime. P20 daw ang isang cd. May GTO, Full Metal Alchemist, Samurai 7, Bleach, Fruits Basket, blah blah blah… Kung hindi siguro ako TNB, bumili na ako. Pero dahil alam ko na konting tiyaga at tiis lang sa paghihintay sa download, P6.00 lang talaga ang bawat cd…hindi man lang nangati ang kamay ko na bumili.
Dumaan ako sa powerbooks. Mahal ang mga libro dito, pero nakakatuwa sila kapag may SALE, kasi laging meron akong nabibili na ikatutuwa ko talaga.
At meron nga. Isang WOT Book 8: The Path of Daggers ni Robert Jordan. Ito ang isa sa mga kinaadikan kong basahin na book series sa ngayon. Ang normal price ng libro sa national bookstore ay P375.
Pero yung librong nakuha ko, kahit medyo tattered (pero kayang kaya ko irestore) ay nagkakahalaga lamang ng P75.00! Nung nakita ko nga yung libro e dinampot ko kaagad, baka may mauna pa sa akin…nag-iisa lang kasi yun.
Bukod diyan, may nabili rin akong libro sa Fully Booked. Talismans of Shanarra ni Terry Brooks. Maganda pa ang condition nung libro, mukhang bago pa. ang original price nito sa national bookstore ay P350. Nabili ko ng P50. Hehe.
Kaya naman kahit mag-isa ako sa mall of asia…masaya pa rin. Fin.
Sunday, September 17, 2006
Setting Standards
If you try to do everything, you end up finishing nothing.
Ang dami-daming gagawin...at lahat sila patong-patong na lang lagi tuwing last two weeks ng bawat term. Siguro dapat ring sisihin ang mga prof dahil nagkakaroon ng conspiracy ang mga ito na pagsabay-sabayin ang lahat ng mga requirements. Parang hobby na nila ang papiliin ang mga estudyante nila kung ano ang subject na mas pipiliin nilang ipasa.
Asar.
Lima ang lecture ko ngayong term, at nung Friday at Saturday, lahat sila may exam. At yung mga topic tungkol sa compiler, mem/io saka ang “paborito” kong controls hindi ko naman gets...
Kaya kinakabahan na naman ako...parang ang hirap hirap hirap hirap hirap hirap na talaga ipasa ng mga subjects ko sa higher years...lagi akong napapaisip kung makakahanap pa ba ako ng trabaho nito pagka-graduate samantalang ang bababa ng grades ko?
Siguro. Pero baka bilang callboy. Ehem. Este call center boy pala.
Wala naman akong nakikitang masama sa pagtratrabaho sa call center...kung tutuusin, pabor sa akin yung sked dahil lagi rin naman akong puyat. Saka feeling ko naman marunong naman akong mag-ingles. Yun nga lang hindi ako masyadong slang saka parang hindi naman maganda ang boses ko sa telepono...
Pero sayang naman yung “pinag-aralan” ko dito sa Mapua. Sana pala kung magko-call center ako, nagcallboy na ako ng maaga. Baka mayaman na ako…hehe. Baka lang.
Pero sa totoo lang nakaka-discourage talaga ang pagkakaroon ng 5.00. kapag hindi na ako na-discourage, mas dapat na akong kabahan siguro. Kasi ibig sabihin wala na akong pakialam...ibig sabihin, para sa akin, wala na talagang kwenta itong mga ginagawa ko.
Wala pa naman ako sa ganoong point…wala pa.
I don’t like being measured against other people’s standards. I am what I am, and up to now, I still like what I am, one way or another. I don’t care if I don’t measure up to your standards of what you think I should be. But it would do us a lot of good if you would stop patronizing me.
Ang dami-daming gagawin...at lahat sila patong-patong na lang lagi tuwing last two weeks ng bawat term. Siguro dapat ring sisihin ang mga prof dahil nagkakaroon ng conspiracy ang mga ito na pagsabay-sabayin ang lahat ng mga requirements. Parang hobby na nila ang papiliin ang mga estudyante nila kung ano ang subject na mas pipiliin nilang ipasa.
Asar.
Lima ang lecture ko ngayong term, at nung Friday at Saturday, lahat sila may exam. At yung mga topic tungkol sa compiler, mem/io saka ang “paborito” kong controls hindi ko naman gets...
Kaya kinakabahan na naman ako...parang ang hirap hirap hirap hirap hirap hirap na talaga ipasa ng mga subjects ko sa higher years...lagi akong napapaisip kung makakahanap pa ba ako ng trabaho nito pagka-graduate samantalang ang bababa ng grades ko?
Siguro. Pero baka bilang callboy. Ehem. Este call center boy pala.
Wala naman akong nakikitang masama sa pagtratrabaho sa call center...kung tutuusin, pabor sa akin yung sked dahil lagi rin naman akong puyat. Saka feeling ko naman marunong naman akong mag-ingles. Yun nga lang hindi ako masyadong slang saka parang hindi naman maganda ang boses ko sa telepono...
Pero sayang naman yung “pinag-aralan” ko dito sa Mapua. Sana pala kung magko-call center ako, nagcallboy na ako ng maaga. Baka mayaman na ako…hehe. Baka lang.
Pero sa totoo lang nakaka-discourage talaga ang pagkakaroon ng 5.00. kapag hindi na ako na-discourage, mas dapat na akong kabahan siguro. Kasi ibig sabihin wala na akong pakialam...ibig sabihin, para sa akin, wala na talagang kwenta itong mga ginagawa ko.
Wala pa naman ako sa ganoong point…wala pa.
I don’t like being measured against other people’s standards. I am what I am, and up to now, I still like what I am, one way or another. I don’t care if I don’t measure up to your standards of what you think I should be. But it would do us a lot of good if you would stop patronizing me.
Thursday, September 14, 2006
Sacrilege
“Nuclear launch detected. Nuclear launch detected”
Hindi na siya nahiya. Inulit nya pa rin ang paglapastangan sa aking ikalawang tahanan dito sa Mapua.
Tila may fetish talaga siya sa mga digicam… may balak ba siyang magtayo ng photoshop? At bakit ang lakas naman ata ng radar niya…alam nya kung saan nakatago?! Grrr. T******a mo! Gago ka.
Hindi mo ba alam ang repercussions ng mga ginagawa mo … … lahat kami dito naghihinala sa isa’t isa. Dahil lang hindi mo makontrol ang pangangati ng mga sinumpa mong palad.
Palibhasa wala kang pakialam. Sana mabulok yang mga kamay mo habang nakakabit pa diyan sa katawan mo. Hindi ka na nahiya. Umaasa pa rin ako na sana hindi ka builder.
SANA HINDI KA BUILDER…
Palagay ko tagalabas pa rin ang kumuha nun gaya nung sinabi ni sir ray…kasi yung mga digicam nawawala na may interval sa pagitan ng gabi at umaga…. Mas malamang sa hindi may pumapasok sa office kapag gabi na…
Atsaka kahit buksan nya lahat ng cabinet para maghanap ng camera, hindi naman natin malalaman... nalalaman lang natin ng binubuksan nya yung particular cabinet kasi may nawawala dun. Pero assuming na hindi nya alam kung saan nakalagay, tapos inisa-isa nya yung mga cabinets...di ba pwede ring mangyari yun?
Parang mas plausible pa yun kaysa sa isiping taga-tnb mismo ang nangunguha di ba?
Haay. Inulit mo pa kasi ng inulit…pinagmumukha mo kaming mga tanga dito samantalang wala naman kaming ginagawang masama sa’yo. Masaya ka na ba? Kulang pa ba yung dalawang digicam? Ilan ba talaga ang kailangan mo? Bwisit!
Ang ikinaiinis ko ay idinamay mo pa kaming lahat sa kalokohan mo! lalo na yung mga bagong staff. Hindi mo ba alam na maiinit kami sa mata dahil sa iyo. Sana mahuli ka, gag^! Nakakahiya ka! Grrr…
Hindi na siya nahiya. Inulit nya pa rin ang paglapastangan sa aking ikalawang tahanan dito sa Mapua.
Tila may fetish talaga siya sa mga digicam… may balak ba siyang magtayo ng photoshop? At bakit ang lakas naman ata ng radar niya…alam nya kung saan nakatago?! Grrr. T******a mo! Gago ka.
Hindi mo ba alam ang repercussions ng mga ginagawa mo … … lahat kami dito naghihinala sa isa’t isa. Dahil lang hindi mo makontrol ang pangangati ng mga sinumpa mong palad.
Palibhasa wala kang pakialam. Sana mabulok yang mga kamay mo habang nakakabit pa diyan sa katawan mo. Hindi ka na nahiya. Umaasa pa rin ako na sana hindi ka builder.
SANA HINDI KA BUILDER…
Palagay ko tagalabas pa rin ang kumuha nun gaya nung sinabi ni sir ray…kasi yung mga digicam nawawala na may interval sa pagitan ng gabi at umaga…. Mas malamang sa hindi may pumapasok sa office kapag gabi na…
Atsaka kahit buksan nya lahat ng cabinet para maghanap ng camera, hindi naman natin malalaman... nalalaman lang natin ng binubuksan nya yung particular cabinet kasi may nawawala dun. Pero assuming na hindi nya alam kung saan nakalagay, tapos inisa-isa nya yung mga cabinets...di ba pwede ring mangyari yun?
Parang mas plausible pa yun kaysa sa isiping taga-tnb mismo ang nangunguha di ba?
Haay. Inulit mo pa kasi ng inulit…pinagmumukha mo kaming mga tanga dito samantalang wala naman kaming ginagawang masama sa’yo. Masaya ka na ba? Kulang pa ba yung dalawang digicam? Ilan ba talaga ang kailangan mo? Bwisit!
Ang ikinaiinis ko ay idinamay mo pa kaming lahat sa kalokohan mo! lalo na yung mga bagong staff. Hindi mo ba alam na maiinit kami sa mata dahil sa iyo. Sana mahuli ka, gag^! Nakakahiya ka! Grrr…
Hats Off
“If the means be just, the conduct true, applause, in spite of trivial faults is due”
--Alexander Pope
Takamiya: Sa palagay mo sino sa kanila ang mananalo?
Eiji Date: Hindi ko masasabi. Pareho kasi silang magagaling na boksingero.
Takamiya: Sus!!! Masyado kang showbiz! DUN AKO SA DEHADO!!! Pustahan pa tayo e.
--Knockout (tagalog dubbing)
_______________________________
Dahil may klase pa ako ng six pm kahapon…hindi na ako nakapanood ng NCAA Final Four games sa Araneta Coliseum. Kung tutuusin dapat libre ako dun, kaya lang hindi ako maka-absent ng probstat e. Si sir tingkayad kasi medyo mahigpit sa attendance… tsk!
Medyo lumulutang na ako pagkagaling sa ERC (see previous post)…dahil apat na oras lang ang tulog ko. Dapat pagdating ko sa bahay matutulog na nga ako kahit mga isang oras lang. Pero first game pala ang Mapua Cardinals.
Ang kalaban ng Mapua? San Beda…ung team na may 13-1 win loss card. Ano ba ang sa Mapua? 7-7. Tila dehado tayo...
Kaya naman, naiisip ng iba na tambakan na naman ang labanan. Kasi hindi pa natatalo ng Mapua ang Beda this season, at bukod diyan laging napakalaki ng lamang ng Beda. At kung moral support naman ang pag-uusapan, e halos kasing pula ng dugo ang audience sa araneta sa dami ng nakapula.
Teka, ano ba talaga ang kulay ng Mapua?
Anyway, naisip kong mapanood nga sandali ang laban. Dahil isa ako sa mga taong gustong gusto na nakakapanood ng mga upset. Malay mo maka-upset tayo kahit isa lang. hehe. Make those people bow before we go down.
Dun ako sa dehado.
At nahirapan din ang Beda kahit paano. Ang ganda ng laro ng Mapua nung 1st half. Sa sobrang ganda, kahit yung mga announcer hindi makapaniwala. Kung lagi tayong natatambakan ng Beda nung mga nakaraang laro, aba, lamang pa tayo ng pito pagkatapos ng 1st half.
Ayos sana kung hanggang 1st half lang ang laro. May game 2 pa sana sa biyernes.
Paano nangyaring lamang ang Mapua? Hindi kasi tayo masyadong nag-tres…sinugod nila ng sinugod yung basket kahit nandyan pa si Ekwe o wala….tapos nagpapakamatay sila sa bola… sabi nga nung announcer, Old School Basketball. Bakit? Kasi noong mga 1960’s wala namang three point shot e…lahat ng tira kahit gaano kalayo, two points lang lagi. Kaya ang mga player nun, mas madalas puro malapitan ang tira.
Ang nangyari kasi sa mga huling laro natin, lalo na yung sa PCU, walangjo, tira sila ng tira ng tres… buti sana kung pumapasok…e hindi.
Sabi nga nila victors write the history…kung natalo ka, ikaw ang mali… kaya kapag tumira ka ng tres at pumasok yun, bida ka. Pero kung hindi pumasok, well, ikaw talaga ang mali sa paningin ng mga tao. No excuses.
Ang problema lang, napakaraming shooter ng san beda. Ang daming three points…o kaya mga long two points. Napakaswerte pa ni Al-Jammal... Syempre maiinggit tayo, tumira rin tayo ng mga ganun…ayan na…malapit na kasi ang endgame… at hanggang ngayon, hindi pa rin tayo magaling sa endgame. Kaya lumamang din ang Beda, less than three minutes ata ng last quarter.
Pero nakahabol pa rin tayo, dalawa nga lang yung lamang ng Beda nung last minute e…salamat sa tira ni Gonzales. pero sabi ni coach nung timeout…”we go for the win. Magthree points kayo. Ke-pumasok ke hindi, we go for the win”. Hindi ko alam kung bakit napakatapang ni Coach. Siguro dahil gusto nya sumugal.
Hulaan nyo kung sino ang titira ng tres…si dela Peña. Bakit kaya siya lagi ang tumitira kapag last seconds na? No offense, pero hindi naman sya nakakashoot ng three points kapag last seconds na …di ba?
Pero ayun, pinasa ni sean co kay dela Peña ang bola. Kaya lang parang tae yung binato ni Co, kasi dumulas sa kamay ni dela Peña yung bola, tumama pa sa mukha nya. Ayun naagaw pa. Tapos na po ang laro. Bye Bye Finals.
Sabi nga nila kapag wala ka sa sitwasyon akala mo kung sino kang magaling at nakikita mo ang lahat. Parang kapag may naglalaro ng chess. Makikita mo yung mga nanonood mahilig magcommentary…palibhasa kasi hindi sila naglalaro…
Kaya bago nyo sabihing napakahambog ko naman, my hat is off for the cardinals for their performance today. Hindi man nila nakuha yung game, hindi naman nila binenta na halata. Pinahirapan muna nila ang Beda bago nila pinagbigyan.
Tutal 1978 pa huling ng Finals ang Beda, nakakaawa naman sila…kaya ayun pagbigyan na lang natin. Next year tapos na ang sixteen years. Matatapos na ulit yung jinx.
Kahit dehado, malay mo, baka magchampion na ulit tayo…
_____________________________
Sayang at hindi namin nakuhanan ng pic si Efren Bata Reyes nung dumalaw sya sa isang bilyaran dito sa intramuros last July. Nanalo pa naman siya ng World Pool Championship ngayon…haay. Patunay lang na hindi pa siya laos, gaya ng paniniwala ng ilan. Mayroon pa siyang maibubuga…Go idol! Hehe.
Fluorescein Angiography
“The eye is the window of the soul.”
Tunog ronibats ang post na ito. Medikal.
Ang pamagat ng post na ito ay hindi tumutukoy sa scientific name ng fluorescent lamp, o kaya sa isang makabagong species ng bulaklak mula sa Mars… ang fluorescein angiography ay isang medical procedure kung saan ini-xray ang mga blood vessels para makita kung may mga hemorrhage ba dito or something…
Yun ang meaning ng angiography. Ang fluorescein ay isang crystalline compound (C20 H12 O5) na parang dye at isinaksak sa ugat para kapag ginamitan na nung scanner, mas makikita ng malinaw yung mga ugat sa mata.
Ngayon, lalo kong napagtanto kung bakit hindi ako nagmedicine. Dumudugo na nga ilong ko habang tina-type pa lang yung meaning ng title. At medyo hindi stable ang sikmura ko sa mga ganyang bagay.
Kahapon kasi, sinamahan ko ang nanay ko sa Eye Referral Center dun sa may T.M. Kalaw, Manila. Papatingin po siya ng mata. Si nanay kasi matigas ang ulo (mana ata ako sa kanya), hindi nagpapatingin kahit may nararamdaman na...
E diabetic sya…type II. Yung diabetes miletus. Hereditary kasi mayroon ang mga tita ko saka si lola. E may nararamdaman na sya sa mga mata niya…ayun, nung hindi na kayang tiisin saka nagpatingin sa doctor. Tsk tsk. Hirap talaga magpalaki ng magulang minsan. Hehe.
Maraming komplikasyon ang mga taong may diabetes. Lalo na yung mga hindi mahilig magpatingin. Isa na rito ay yung pagkabulag ng mata. Kapag lagi raw kasing mataas ang asukal mo sa dugo (blood sugar), pumuputok yung mga maliliit na ugat mo sa katawan. At dahil karamihan ng maliliit na ugat ay matatagpuan sa mata…kailangan talaga mapanatiling mababa ang blood sugar mo…
(Sandali, dumudugo na naman ata ilong ko…)
Anyway, gumising ako ng six ng umaga para samahan si nanay sa Manila. Dapat dadalhin ko na yung bag ko, para diretso na akong pupunta ng skul. Pero dahil naisip ko naman na six pa ang klase ko, at baka matapos naman kaagad yung fluorescein angiography na, makakabawi pa ako ng tulog sa bahay.
Nakarating kami sa ERC ng 7 am. Maghihintay pa raw kami hanggang nine, dahil kesyo may “meeting” daw yung mga doctor…syempre si nanay naasar…bakit daw magmemeeting e oras ng trabaho…
Medyo iritable ako habang naghihintay para sa f.a. Kasi parang sinumpong na naman ako ng allergy…na hindi ko pa rin alam kung saan ko talaga nakukuha, pero tulo ng tulo ang sipon ko tapos hatsing ako hatsing. Grrr….
Bukod dyan. masama rin ang loob ko dahil bitin ako sa oras ng pagtulog ko… dapat 8 hrs ang itutulog ko, pero mukhang hindi ko rin pala mababawi…
Fast Forward. Bumaba na rin ang BP ni nanay matapos uminom ng gamot. Kinakabahan ata, paano ba naman umabot ng 210/110 ang BP nya…samatalang high blood na sya sa 140/110. (*nosebleed ulit*)
Sabi nung doctor, kumuha daw ako ng upuan para makita ko yung pagscan sa mata ng nanay ko…hmmm, medyo 10:30 na ng umaga…haay…palibhasa yung mga tao dun yun na yung trabaho nila kaya hindi na sila nagmamadali…tsk tsk…napakabagal nila kumilos…
Ipinatong ni nanay ang baba (chin) nya sa aparato…tapos yung “xray” na gamit nung doctor parang digital camera na nakakabit sa computer…kinuhanan si mama ng close-up. Tapos isang colored pic sa may cornea ata yun o retina.
Ang gara. Napakasqueamish ng pakiramdam…biruin mo kapag inilapit nung doktor yung camera dun sa…dun sa…yung ano…ah eh, yung itim na part ng mata…pupil ata yun…para kang nakadungaw sa bintana…hindi ko akalain na ganun pala yun.
Ang galing. O_o
nakita ko yung ibang mga ugat sa mata ni nanay, para nakadrowing sa isang dingding na kulay orange… at yung mga ugat, PUMIPINTIG pa! ang gara…sheesh.
Tapos parang may mga spot dun sa “wall”, maliliit lang. sabi nung doctor, hemorrhage daw yun saka may sinabi pa siyang term na nagsisimula sa letter c…parang caxvdlehjlthwioth ata yun, di ko nagets e.
Tapos may isinaksak na dye sa ugat ni nanay…yun ata yung fluorescein. Tapos naging grayscale na lang yung camera…pero mas kita na yung mga ugat saka yung mga spots. Tapos ayun, picture-picture na.
Parang mga mug shot nga e…sasabihin nung doctor, “tingin sa kanan, tingin sa kaliwa, tingin sa taas, tingin sa baba…” paulit-ulit, gusto ata makakuha ng magandang anggulo…
Blah blah blah blah blah…
To cut the story short, dahil nga puro patagal yung mga tao dun sa ERC, dahil nasa operating room pa raw yung doctor na pipirma nung results dahil hindi raw mailalabas yung results ng walang pirma nung doctor.
Kaya naghintay pa kami ni nanay, pataas-baba sa elevator na parang malaglag kapag dumaan ng fourth floor…si nanay nga ang lakas na magparinig, asar na asar na e… e balak nya pang pumasok sa trabaho… pero ayun, inabot pa rin kami ng 1:30 bago nakuha yung results.
Hindi rin ako nakatulog. Kelangan ko pa umuwi ng bahay dahil wala akong dalang gamit.
Ayun ending na! =)
Tunog ronibats ang post na ito. Medikal.
Ang pamagat ng post na ito ay hindi tumutukoy sa scientific name ng fluorescent lamp, o kaya sa isang makabagong species ng bulaklak mula sa Mars… ang fluorescein angiography ay isang medical procedure kung saan ini-xray ang mga blood vessels para makita kung may mga hemorrhage ba dito or something…
Yun ang meaning ng angiography. Ang fluorescein ay isang crystalline compound (C20 H12 O5) na parang dye at isinaksak sa ugat para kapag ginamitan na nung scanner, mas makikita ng malinaw yung mga ugat sa mata.
Ngayon, lalo kong napagtanto kung bakit hindi ako nagmedicine. Dumudugo na nga ilong ko habang tina-type pa lang yung meaning ng title. At medyo hindi stable ang sikmura ko sa mga ganyang bagay.
Kahapon kasi, sinamahan ko ang nanay ko sa Eye Referral Center dun sa may T.M. Kalaw, Manila. Papatingin po siya ng mata. Si nanay kasi matigas ang ulo (mana ata ako sa kanya), hindi nagpapatingin kahit may nararamdaman na...
E diabetic sya…type II. Yung diabetes miletus. Hereditary kasi mayroon ang mga tita ko saka si lola. E may nararamdaman na sya sa mga mata niya…ayun, nung hindi na kayang tiisin saka nagpatingin sa doctor. Tsk tsk. Hirap talaga magpalaki ng magulang minsan. Hehe.
Maraming komplikasyon ang mga taong may diabetes. Lalo na yung mga hindi mahilig magpatingin. Isa na rito ay yung pagkabulag ng mata. Kapag lagi raw kasing mataas ang asukal mo sa dugo (blood sugar), pumuputok yung mga maliliit na ugat mo sa katawan. At dahil karamihan ng maliliit na ugat ay matatagpuan sa mata…kailangan talaga mapanatiling mababa ang blood sugar mo…
(Sandali, dumudugo na naman ata ilong ko…)
Anyway, gumising ako ng six ng umaga para samahan si nanay sa Manila. Dapat dadalhin ko na yung bag ko, para diretso na akong pupunta ng skul. Pero dahil naisip ko naman na six pa ang klase ko, at baka matapos naman kaagad yung fluorescein angiography na, makakabawi pa ako ng tulog sa bahay.
Nakarating kami sa ERC ng 7 am. Maghihintay pa raw kami hanggang nine, dahil kesyo may “meeting” daw yung mga doctor…syempre si nanay naasar…bakit daw magmemeeting e oras ng trabaho…
Medyo iritable ako habang naghihintay para sa f.a. Kasi parang sinumpong na naman ako ng allergy…na hindi ko pa rin alam kung saan ko talaga nakukuha, pero tulo ng tulo ang sipon ko tapos hatsing ako hatsing. Grrr….
Bukod dyan. masama rin ang loob ko dahil bitin ako sa oras ng pagtulog ko… dapat 8 hrs ang itutulog ko, pero mukhang hindi ko rin pala mababawi…
Fast Forward. Bumaba na rin ang BP ni nanay matapos uminom ng gamot. Kinakabahan ata, paano ba naman umabot ng 210/110 ang BP nya…samatalang high blood na sya sa 140/110. (*nosebleed ulit*)
Sabi nung doctor, kumuha daw ako ng upuan para makita ko yung pagscan sa mata ng nanay ko…hmmm, medyo 10:30 na ng umaga…haay…palibhasa yung mga tao dun yun na yung trabaho nila kaya hindi na sila nagmamadali…tsk tsk…napakabagal nila kumilos…
Ipinatong ni nanay ang baba (chin) nya sa aparato…tapos yung “xray” na gamit nung doctor parang digital camera na nakakabit sa computer…kinuhanan si mama ng close-up. Tapos isang colored pic sa may cornea ata yun o retina.
Ang gara. Napakasqueamish ng pakiramdam…biruin mo kapag inilapit nung doktor yung camera dun sa…dun sa…yung ano…ah eh, yung itim na part ng mata…pupil ata yun…para kang nakadungaw sa bintana…hindi ko akalain na ganun pala yun.
Ang galing. O_o
nakita ko yung ibang mga ugat sa mata ni nanay, para nakadrowing sa isang dingding na kulay orange… at yung mga ugat, PUMIPINTIG pa! ang gara…sheesh.
Tapos parang may mga spot dun sa “wall”, maliliit lang. sabi nung doctor, hemorrhage daw yun saka may sinabi pa siyang term na nagsisimula sa letter c…parang caxvdlehjlthwioth ata yun, di ko nagets e.
Tapos may isinaksak na dye sa ugat ni nanay…yun ata yung fluorescein. Tapos naging grayscale na lang yung camera…pero mas kita na yung mga ugat saka yung mga spots. Tapos ayun, picture-picture na.
Parang mga mug shot nga e…sasabihin nung doctor, “tingin sa kanan, tingin sa kaliwa, tingin sa taas, tingin sa baba…” paulit-ulit, gusto ata makakuha ng magandang anggulo…
Blah blah blah blah blah…
To cut the story short, dahil nga puro patagal yung mga tao dun sa ERC, dahil nasa operating room pa raw yung doctor na pipirma nung results dahil hindi raw mailalabas yung results ng walang pirma nung doctor.
Kaya naghintay pa kami ni nanay, pataas-baba sa elevator na parang malaglag kapag dumaan ng fourth floor…si nanay nga ang lakas na magparinig, asar na asar na e… e balak nya pang pumasok sa trabaho… pero ayun, inabot pa rin kami ng 1:30 bago nakuha yung results.
Hindi rin ako nakatulog. Kelangan ko pa umuwi ng bahay dahil wala akong dalang gamit.
Ayun ending na! =)
Tuesday, September 12, 2006
Hell Week Na!
May bagong hard disk na kami…binili na ni kuya noong last last week. 160Gb. Nakakalula kasi kung tutuusin, yung pinagtyagaan naming hard disk ng 5 taon, 20Gb lang yun. Wahaha.
Hindi ako ang nagkabit. Huhu. Yung officemate ng nanay ko. Nilagyan nya ang pc namin ng bagong photoshop at illustrator (yung CS). Pero nawala naman yung Pagemaker saka yung Flash. Pero salamat kay sir ean at nalagyan ko na ulit.
At nawala rin yung 1.5Gb kong folder…lahat ng mga documents, e-books, anime, pictures at “scandals” na nandun, ayun, wala na dito sa bagong hard disk. Tsk Tsk. 40% lang ata nung folder na yun ang may back-up ako. Tsk tsk. bye scandals. Haha!
Gusto ko sana maglagay ng games dito…pero lahat ng games ko dito sa bahay, pati na rin yung mga galing kay sir ean di ko mapagana…pati yung kay sir ray na visual basic di ko pa rin maiinstall. Tsk tsk…
Nailagay ko na yung Fable dito galing kay sir namre, pero parang nahihilo ako sa graphics…nagha-hang kasi yung pc namin. Napag-alaman ko na yung RAM ko ay 224MB lang…kaya nahihirapan magload yung game. Kaya medyo masakit sa ulo.
Sabi pwede ko raw taasan yung virtual memory…tutal 97GB pa ang free sa drive C ko…pero hindi ko alam kung gaano ba dapat kataas ang virtual memory…nilagay ko yung minimum sa 512MB tapos yung maximum sa 1024MB, pero kung tataasan ko ba yun, mas malalaro ko yung game? Saka bibilis ba ang pc ko?
Help ninong! Text COEKB?BKTTaNGaK? (space) HELP (space) Your Message, then send to 0922#7#35#4! (Pakiscratch na lang sa screen yung # sign. Hehe)
Tumulong sa mga mapagpanggap na computer engineering students! Magtext na!
_________________________
Sa palagay ko hindi ko ata “calling” ang pagiging COE… biruin mo 4th year na ako at malapit nang grumaduate (sana…) pero hanggang ngayon hindi ko pa rin masyadong naiintindihan yung sarili kong pc.
Bukod diyan, ang mga nagustuhan ko lang ata na major subjects ko ay yung computer fundamentals, saka C++ programming. Saka…ano..yung ano…yung…yung may ano… yung parang ano… haay…wala na ata. Haha.
AYOKO ng mga subjects na may kinalaman sa hardware…ayoko ng Logic, ayoko ng Microprocessors, ayoko ng Memory / IO, ayoko ng Assembly, ayoko ng Electronics, ayoko ng Circuits, ayoko ng Control Systems!
Ayoko rin ng mga may mahahabang calculations, ayoko ng Numericals, ayoko ng Calculus, ayoko ng Advance Math, ayoko ng Differential Equations, ayoko ng CONTROL SYSTEMS! Grrr…
Pero mukhang mamalasin ata ako ngayong term…malamang magkikita pa rin kami ni Controls sa mga darating na terms…kung hindi maaawa sa amin yung prof ko na kamukha ng bokalista ng Kamikaze!
Haay. Lima ang lecture ko ngayong term. At mukhang 2 subject ko lang ang may pag-asa…yung iba, nakabitin pa silang lahat…
Haay…medyo nagpapasaring na nga sila sa bahay e… pano ba naman yung kapatid ko masama na ang loob nya kapag sampu yung mali nya sa isang quiz nya. SAMPU! Samantalang ako, masaya na ako kung medyo malapit na sa passing percentage ang score ko. At ang masakit, bihira na lang din mangyari yun.
Mas nakakagulat pa nga kapag pumapasa ako sa exam
____________________________
Hindi naman talaga ako palaaral kahit noon pa. Nung six years old nga ako sabi ko sa kuya ko kahit tumanda na ata ako hindi ko pa rin mame-memorize ang lupang hinirang… Napakadaming words!
Hindi ako mahilig magmemorize. Malakas ang tiwala ko sa stock knowledge ko…yung kapatid ko kasi hindi sya komportable kapag hindi nya alam yung lahat ng detalye. Minsan tuloy hindi ko alam kung maiinggit ba ako sa kanya o maawa. Kasi parang pinapagod nya lang ang sarili nya.
Ayoko kasi ng masyadong nagpapagod para sa isang bagay na hindi ka naman sigurado. Baka masayang lang ang pagod mo. Sayang ang effort. Ilang beses nang napatunayan sa akin ng tadhana na mali ang ganitong pananaw. Pero anong magagawa ko, matigas ang ulo ko. Ayoko makinig. Naya yolut orup detsub! Tsk!
_____________________________
Ang dami-daming gagawin…pero parang kulang lagi ang oras…samantalang napakabagal ng oras kapag lecture…haay. Bakit ganun?
____________________________
Nagpalit na si sir ray ng kanyang layout. Nagulat ako pagbukas ko sa blog nya…mukhang sumali na rin sya sa TNB Battle of the Blogs… hehe.
Pero mukhang malayo pa ako sa patimpalak na iyon…ang tagal ko nang hinahanap sa memory warehouse ko yung html lessons ko, kaya lang hindi ko na sila makita… sinunog na ata sa utak ko nung nagclean-up wizard ako last last year. Haay.
Kaya si ninong ay nag-aaral ulit ng html…atsaka yung CSS (Cascading Style Sheets) para makapagpalit ng medyo maganda-gandang lay-out. Baka sakaling dumami pa ang fans niya dito. Hahaha.
Kaya lang, ang problema…gusto rin nya matuto ng Flash, ng visual basic, ng paggamit ng layers sa photoshop…tapos finals pa nila next week…tapos ngayong lingo na ang last lecture week ng term…ibig sabihin, ito na ang Mapua Hell Week para sa 2006 First Term! Grr…
Mayroon akong dalawang quiz sa probstat sa biyernes (take home yung isa), dalawang games saka isa pang quiz (Friday)sa compiler, tapos isa pang quiz sa controls sa sabado, tapos isa pang quiz sa mem/io, sa sabado rin. Tapos isa pang takehome quiz daw sa pricomm. Tapos may powerpoint presentation pa na dapat gagawin para sa mem/io to be passed next Wednesday. Tapos may mga portfolio pa yung mga subject ko na yan saka yung finals pa…
Ano bang tingin nila sa amin?
Tao lang po ang karamihan dito sa Mapua, hindi mga balawis…
And I can only do so much!
Hindi ako ang nagkabit. Huhu. Yung officemate ng nanay ko. Nilagyan nya ang pc namin ng bagong photoshop at illustrator (yung CS). Pero nawala naman yung Pagemaker saka yung Flash. Pero salamat kay sir ean at nalagyan ko na ulit.
At nawala rin yung 1.5Gb kong folder…lahat ng mga documents, e-books, anime, pictures at “scandals” na nandun, ayun, wala na dito sa bagong hard disk. Tsk Tsk. 40% lang ata nung folder na yun ang may back-up ako. Tsk tsk. bye scandals. Haha!
Gusto ko sana maglagay ng games dito…pero lahat ng games ko dito sa bahay, pati na rin yung mga galing kay sir ean di ko mapagana…pati yung kay sir ray na visual basic di ko pa rin maiinstall. Tsk tsk…
Nailagay ko na yung Fable dito galing kay sir namre, pero parang nahihilo ako sa graphics…nagha-hang kasi yung pc namin. Napag-alaman ko na yung RAM ko ay 224MB lang…kaya nahihirapan magload yung game. Kaya medyo masakit sa ulo.
Sabi pwede ko raw taasan yung virtual memory…tutal 97GB pa ang free sa drive C ko…pero hindi ko alam kung gaano ba dapat kataas ang virtual memory…nilagay ko yung minimum sa 512MB tapos yung maximum sa 1024MB, pero kung tataasan ko ba yun, mas malalaro ko yung game? Saka bibilis ba ang pc ko?
Help ninong! Text COEKB?BKTTaNGaK? (space) HELP (space) Your Message, then send to 0922#7#35#4! (Pakiscratch na lang sa screen yung # sign. Hehe)
Tumulong sa mga mapagpanggap na computer engineering students! Magtext na!
_________________________
Sa palagay ko hindi ko ata “calling” ang pagiging COE… biruin mo 4th year na ako at malapit nang grumaduate (sana…) pero hanggang ngayon hindi ko pa rin masyadong naiintindihan yung sarili kong pc.
Bukod diyan, ang mga nagustuhan ko lang ata na major subjects ko ay yung computer fundamentals, saka C++ programming. Saka…ano..yung ano…yung…yung may ano… yung parang ano… haay…wala na ata. Haha.
AYOKO ng mga subjects na may kinalaman sa hardware…ayoko ng Logic, ayoko ng Microprocessors, ayoko ng Memory / IO, ayoko ng Assembly, ayoko ng Electronics, ayoko ng Circuits, ayoko ng Control Systems!
Ayoko rin ng mga may mahahabang calculations, ayoko ng Numericals, ayoko ng Calculus, ayoko ng Advance Math, ayoko ng Differential Equations, ayoko ng CONTROL SYSTEMS! Grrr…
Pero mukhang mamalasin ata ako ngayong term…malamang magkikita pa rin kami ni Controls sa mga darating na terms…kung hindi maaawa sa amin yung prof ko na kamukha ng bokalista ng Kamikaze!
Haay. Lima ang lecture ko ngayong term. At mukhang 2 subject ko lang ang may pag-asa…yung iba, nakabitin pa silang lahat…
Haay…medyo nagpapasaring na nga sila sa bahay e… pano ba naman yung kapatid ko masama na ang loob nya kapag sampu yung mali nya sa isang quiz nya. SAMPU! Samantalang ako, masaya na ako kung medyo malapit na sa passing percentage ang score ko. At ang masakit, bihira na lang din mangyari yun.
Mas nakakagulat pa nga kapag pumapasa ako sa exam
____________________________
Hindi naman talaga ako palaaral kahit noon pa. Nung six years old nga ako sabi ko sa kuya ko kahit tumanda na ata ako hindi ko pa rin mame-memorize ang lupang hinirang… Napakadaming words!
Hindi ako mahilig magmemorize. Malakas ang tiwala ko sa stock knowledge ko…yung kapatid ko kasi hindi sya komportable kapag hindi nya alam yung lahat ng detalye. Minsan tuloy hindi ko alam kung maiinggit ba ako sa kanya o maawa. Kasi parang pinapagod nya lang ang sarili nya.
Ayoko kasi ng masyadong nagpapagod para sa isang bagay na hindi ka naman sigurado. Baka masayang lang ang pagod mo. Sayang ang effort. Ilang beses nang napatunayan sa akin ng tadhana na mali ang ganitong pananaw. Pero anong magagawa ko, matigas ang ulo ko. Ayoko makinig. Naya yolut orup detsub! Tsk!
_____________________________
Ang dami-daming gagawin…pero parang kulang lagi ang oras…samantalang napakabagal ng oras kapag lecture…haay. Bakit ganun?
____________________________
Nagpalit na si sir ray ng kanyang layout. Nagulat ako pagbukas ko sa blog nya…mukhang sumali na rin sya sa TNB Battle of the Blogs… hehe.
Pero mukhang malayo pa ako sa patimpalak na iyon…ang tagal ko nang hinahanap sa memory warehouse ko yung html lessons ko, kaya lang hindi ko na sila makita… sinunog na ata sa utak ko nung nagclean-up wizard ako last last year. Haay.
Kaya si ninong ay nag-aaral ulit ng html…atsaka yung CSS (Cascading Style Sheets) para makapagpalit ng medyo maganda-gandang lay-out. Baka sakaling dumami pa ang fans niya dito. Hahaha.
Kaya lang, ang problema…gusto rin nya matuto ng Flash, ng visual basic, ng paggamit ng layers sa photoshop…tapos finals pa nila next week…tapos ngayong lingo na ang last lecture week ng term…ibig sabihin, ito na ang Mapua Hell Week para sa 2006 First Term! Grr…
Mayroon akong dalawang quiz sa probstat sa biyernes (take home yung isa), dalawang games saka isa pang quiz (Friday)sa compiler, tapos isa pang quiz sa controls sa sabado, tapos isa pang quiz sa mem/io, sa sabado rin. Tapos isa pang takehome quiz daw sa pricomm. Tapos may powerpoint presentation pa na dapat gagawin para sa mem/io to be passed next Wednesday. Tapos may mga portfolio pa yung mga subject ko na yan saka yung finals pa…
Ano bang tingin nila sa amin?
Tao lang po ang karamihan dito sa Mapua, hindi mga balawis…
And I can only do so much!
Thursday, September 7, 2006
Fire in the Hole!
"...because although the truncheon may be used in lieu of conversation, words will never lose their meaning..." --V, V for Vendetta
I could have posted an entry yesterday at the TNB office, much to the clamor of my “fans” (TNB chapter)..hehe. However, due to the fact that “other people” were behind my back, engrossed in watching San Beda hammer Letran in the NCAA eliminations, I had an inkling that they might see what I might type…and well, I don’t like people watching me “pour my heart out”. It’s a private matter to me, at least until I post it here, and then you can stare at it forever if that’s what you really want…
While surfing the net for flash tutorials, I came across a good Flash site, and some thought it to be my blogsite…which is a miracle really. I’m not even familiar with Flash yet. Or CSS for that matter. How can I make anything as complicated as that? I am determined to learn though. And I will, mind you. Anyway, I don’t know whether I heard right, but one of the comments that reached my ears didn’t sound good.
I was bloody well annoyed with those “innocently-given-but-nevertheless-offensive” remarks about blogging spewed out by one of those “other people”. If I didn’t flaming guard my tongue, I may have lashed out. The Dratsab.
I don’t really bloody care if you don’t want to read any blogs, but leave the bloggers alone. If you don’t want to bloody hear us tell how our bloody pet just died then shut up and LEAVE us alone. And keep your flaming thoughts to yourself. I don’t bloody need them.
I could have posted an entry yesterday at the TNB office, much to the clamor of my “fans” (TNB chapter)..hehe. However, due to the fact that “other people” were behind my back, engrossed in watching San Beda hammer Letran in the NCAA eliminations, I had an inkling that they might see what I might type…and well, I don’t like people watching me “pour my heart out”. It’s a private matter to me, at least until I post it here, and then you can stare at it forever if that’s what you really want…
While surfing the net for flash tutorials, I came across a good Flash site, and some thought it to be my blogsite…which is a miracle really. I’m not even familiar with Flash yet. Or CSS for that matter. How can I make anything as complicated as that? I am determined to learn though. And I will, mind you. Anyway, I don’t know whether I heard right, but one of the comments that reached my ears didn’t sound good.
I was bloody well annoyed with those “innocently-given-but-nevertheless-offensive” remarks about blogging spewed out by one of those “other people”. If I didn’t flaming guard my tongue, I may have lashed out. The Dratsab.
I don’t really bloody care if you don’t want to read any blogs, but leave the bloggers alone. If you don’t want to bloody hear us tell how our bloody pet just died then shut up and LEAVE us alone. And keep your flaming thoughts to yourself. I don’t bloody need them.
Saturday, September 2, 2006
Nasa Mobius Strip si Ninong
Joe: I don’t wanna want something I can lose.
Tina: There’s nothing you can’t lose…but no one can take your desire away from you. No one.
-- Glory Road
______________________________
Producer: Ano na ang mga kaganapan?
Director: Sinusubukan namin mag-damage control…pinapasali namin sya sa mga activity ng org nya…katulad nung isang araw, MS1 nila…dati active sya dun e…
Producer: E ano ang nangyari…?
Director: Wala…wala daw siya sa mood…kesyo tinatamad daw sya… pina-care of lang nya dun sa ibang members yung mga dapat na pipirmahan nya… haay…bababa na naman ang ratings natin nyan…wala na namang nangyayari…
Producer: Sigurado ka bang walang kinalaman si Writer dito…
Director: Hindi ko masabi e, pero sa kontrata nya kasi pwede sya maglihim ng plot kung gusto nya, kaya hindi ko talaga masabi…baka magulat na lang tayo…pwedeng tumaas bigla ang rating, pero pwede ring mawala na ang buong show…depende rin yun sa kanya…
Producer: Wala ba tayong magagawang paraan para maibalik si jocelyn dito sa show? Mukhang ayaw siya tigilan ni ninong e…hindi ba natin maibibigay ang gusto nya?
Director: Kung alam ko lang kung paano…matagal ko nang ginawa.
_______________________________
Kung kinausap ko ang mga bato gaya ng pagpupumilit ko na makausap ka, matagal na siguro akong may mga katropang bato…
Hindi ko naman gusto na manggulo e…kung masaaya ka dyan, e di magpakasaya ka. pero sana lang hindi mo ako kina-cut off. You wouldn’t even reply. Parang nawala ka lang ulit na parang bula. Pero ang problema, nandyan ka naman talaga e, hindi ka naman nawawala…hindi mo lang ako pinapansin. Na parang hindi na ako nag-eexist. Na parang ako naman yung nilamon ng lupa…
You’re not making any effort to acknowledge my existence. Ako naman itong si gago, ang kulit-kulit talaga… titigil lang sandali pero di rin magtatagal andito ulit…naka-mobius strip. Sh^t. Hindi ko maintindihan kung bakit ganun ang ginagawa mo sa akin. Cold shoulder treatment? Wala naman akong ginawang masama ah. Kahit kaibigan na lang, hindi ba pwede yun? Ang magkaibigan nagtetext naman ah, kahit hindi madalas. Kahit di na gaya nung dati.
I just wish na maalala mo…hindi pa ako nilalamon ng lupa… andito lang ako…
_______________________________
Hmmm…guess I’m back where I started. Oo na…tama nga ang iniisip mo. Kapag minamalas nga naman talaga, pati ako nadamay na sa sarili kong “mobius strip”. Tsk tsk. Kahit anong gawin kong move on…eto pa rin ako…ayaw ko pa rin bumitaw…tange tange…
Nung nanalo ako sa essay writing contest last year…tungkol din sa infinity yung title ko…kasi nga Mapúa at 80 ung topic nun…may number 8…di ba symbol of infinity yun? Kaya eto ako, pabalik-balik…kumbaga sa compiler…recursive, kumbaga sa control systems parang naka-feedback loop, kumbaga sa geometry…parang nasa mobius strip.
Haha!
May nakita ako sa forwarded e-mail ko kahapon, at kahit di naman ako fanatico pagdating sa mga horoscope, parang tama naman sya…well, read for yourself.
___________________________
Taurus (Apr 21 - May 20)
You are stubborn and like to hold onto things, not wanting to let go of anything or anyone. You are slow to anger, but when you do get worked up to a rage -- everyone step aside! You also have a selfish streak and can be quite sneaky as well. And although people may see you as helpful and agreeable, you sometimes have an inner struggle wanting the approval of others while sticking to your own opinions. You also tend to be suspicious of others and question their motives.
Advice:
Stop being mean and try to be nice. Learn to forgive and let go of your past disappointments. Learn from your mistakes and have faith in yourself and others as well.
___________________________
Tama nga…ayaw ko nga bumitaw…siguro ayoko talaga makalimot. Kahit yung mga taong nang-away sa akin, ako pa rin ang nakipagbati… ako yung taong makikita mo na naghahanap ng mga kaklase nya nung grade 1 sa friendster para makontak lang ang mga taong nawala na sa buhay ko…
ako yung taong naghahanap sa mga taong nawawala kahit wala na silang pakialam sa akin makita ko man sila o hindi. Ni testimonial man lang hindi sila makapagbigay… hindi man lang nila maappreciate yung effort ng paghahanap ko…tsk tsk. Ako yung taong gusto sana sa libing ko, nandun lahat nung mga taong nakilala ko…hahaha. Ako yun.
I keep remembrances. Nagtatago ako ng mga sulat…nagsusulat ako ng text sa notebook kapag maganda yung message (baka kailanganin sa biography ko balang araw…wahaha). Oo, isinulat ko lahat ng natanggap kong message sa kanya nung text marathon…kasi siguro naramdaman ko, hindi naman talaga magtatagal yun…ganun kaimportante sa akin ang mga alaala…
Hindi rin ako nagagalit…naiirita, oo…pero nagwawala…hindi naman masyado…nag-iipon ako e, kapag napuno…dun lang talaga ako gumaganti…nakita nyo na ba ang toro pag nagalit…yun na yun.
“And although people may see you as helpful and agreeable, you sometimes have an inner struggle wanting the approval of others while sticking to your own opinions”… kung masugid kayong fan ng blog na ito…maiintindihan nyo kung gaano katama ito…
At dahil matigas ang ulo ko (stubborn), akala nyo ba makikinig ako sa advice na yan? Hahaha. I guess not. I may have to do it…but I don’t need to like it.
_________________________
Badtrip ang exam nung isang araw sa mem/io…so ok, hindi ka nga magaling magturo ang lakas pa ng loob mo magbigay ng mga questions na kahit ikaw hindi mo masagot ng maayos…tapos pag di namin nasagutan akala mo kung sinong magaling samantalang naka-open notes ka naman…badtrip…wala pa akong naipapasang quiz dun ah…at mukhang malabo pa itong isa…haay naku…
_________________________
Happy birthday sa kuya ko kahapon, thirty six years old na sya. Alam kong hindi naman nya mababasa ito…wala rin akong balak sabihin sa kanya na may blog ako…
I’m not too forward with my family. May mga bagay na hindi ako komportableng sinasabi sa kanila…too close for comfort…saka parang naririnig ko na ang sasabihin ng kuya ko, “saka na yang mga ganyang bagay, mag-aral ka muna…”.
Haay, parang hindi sila dumaan sa ganitong mga kaganapan…hehe.
Natapos na ung exam ko sa probstat…madali lang daw yun sabi ni sir “tingkayad”. Pero isa ako sa mga huling lumabas…nahirapan ako…nag-aral naman ako, pero naging careless na naman ako…sabi kasi sa problem x is at least ten…ginawa ko x=1,2,3,4,5,6,7,8,9,10…
tanga. Dapat x=10, 11, 12, 13….hanggang 20…
hindi ko natapos yung exam. Kulang na kaagad ako ng 20 points.
Mahirap din yung sumunod na exam sa compiler…pero kapag may kinalaman sa programming at least kahit paano, medyo nakakapa ko yung mga dapat gawin…siguradong hindi mataas ang score ko dun pero palagay ko papasa ako sa quiz.
May exam na naman ako sa controls ngayon. Tungkol sa mga bagay na wala akong ka-ide-idea…sabi sa akin nung isang araw may ot daw yun, pero wala naman silang makuha. Wala na naman akong maisasagot dun. haay...bakit pa kasi inimbento ang subject na un!!! grrr!!
______________________
Medyo nabuhay na naman ang pagblo-blog sa TNB… ewan ko ba kung ano ang nakain nila at biglang nagsiusbungan ang mga bloggers dito. Hehe. Lately ko lang din nalaman na may blog si sir ray…kung hindi pa tinanong ni namre, hindi ko talaga malalaman. sensya na po.
Si sir ean, nagpalit lang ng ng banner…fwoosh!!! Tumaas agad ang fan base…hehe…within two days magkalayo na ang mga stat counter namin. Haha. Si sir namre, kakablog lang nya two weeks ago pero lampas one hundred visits kaagad…pati yung mga nag-exam sa qualifying exams fan na rin ni namre… wow…nakakainggit…
Samantalang yung mga ibang taong nagbabasa dito sa blog ko, hindi naman nagpaparamdam. Huhu. Buti pa yung mga taga-TNB, alam ko nagbabasa sila dito. hindi nyo ba alam na one of the reasons kung bakit ako nagblo-blog ay para sa feedback…para sa comments?!
Kung nagblo-blog lang ako dahil gusto ko lang magsulat e di nagsulat na lang sana ako sa notebook, bakit kailangan ko pa i-post dito? Para sa comment. Dahil kahit anong gawin kong pagkausap sa notebook, hindi naman ako sasagutin nun e… atsaka yung mga taong kinukwentuhan ko dati, hindi na nila ako kinakausap…
Naglagay na nga ako ng tagboard diyan sa tabi…magttype lang kayo ng konti…wala pang 10 seconds, tapos na yun. Please lang...shower me with your presence...
Wala lang. nainggit lang ako…madami kasi nagkokoment sa iba…haha. sabi nga ang mga taurus daw may selfish streak…aminado ako meron din ako nun.
Hmmm… baka kailangan maglagay na rin ako ng flash dito.
___________________________
Tina: There’s nothing you can’t lose…but no one can take your desire away from you. No one.
-- Glory Road
______________________________
Producer: Ano na ang mga kaganapan?
Director: Sinusubukan namin mag-damage control…pinapasali namin sya sa mga activity ng org nya…katulad nung isang araw, MS1 nila…dati active sya dun e…
Producer: E ano ang nangyari…?
Director: Wala…wala daw siya sa mood…kesyo tinatamad daw sya… pina-care of lang nya dun sa ibang members yung mga dapat na pipirmahan nya… haay…bababa na naman ang ratings natin nyan…wala na namang nangyayari…
Producer: Sigurado ka bang walang kinalaman si Writer dito…
Director: Hindi ko masabi e, pero sa kontrata nya kasi pwede sya maglihim ng plot kung gusto nya, kaya hindi ko talaga masabi…baka magulat na lang tayo…pwedeng tumaas bigla ang rating, pero pwede ring mawala na ang buong show…depende rin yun sa kanya…
Producer: Wala ba tayong magagawang paraan para maibalik si jocelyn dito sa show? Mukhang ayaw siya tigilan ni ninong e…hindi ba natin maibibigay ang gusto nya?
Director: Kung alam ko lang kung paano…matagal ko nang ginawa.
_______________________________
Kung kinausap ko ang mga bato gaya ng pagpupumilit ko na makausap ka, matagal na siguro akong may mga katropang bato…
Hindi ko naman gusto na manggulo e…kung masaaya ka dyan, e di magpakasaya ka. pero sana lang hindi mo ako kina-cut off. You wouldn’t even reply. Parang nawala ka lang ulit na parang bula. Pero ang problema, nandyan ka naman talaga e, hindi ka naman nawawala…hindi mo lang ako pinapansin. Na parang hindi na ako nag-eexist. Na parang ako naman yung nilamon ng lupa…
You’re not making any effort to acknowledge my existence. Ako naman itong si gago, ang kulit-kulit talaga… titigil lang sandali pero di rin magtatagal andito ulit…naka-mobius strip. Sh^t. Hindi ko maintindihan kung bakit ganun ang ginagawa mo sa akin. Cold shoulder treatment? Wala naman akong ginawang masama ah. Kahit kaibigan na lang, hindi ba pwede yun? Ang magkaibigan nagtetext naman ah, kahit hindi madalas. Kahit di na gaya nung dati.
I just wish na maalala mo…hindi pa ako nilalamon ng lupa… andito lang ako…
_______________________________
Hmmm…guess I’m back where I started. Oo na…tama nga ang iniisip mo. Kapag minamalas nga naman talaga, pati ako nadamay na sa sarili kong “mobius strip”. Tsk tsk. Kahit anong gawin kong move on…eto pa rin ako…ayaw ko pa rin bumitaw…tange tange…
Nung nanalo ako sa essay writing contest last year…tungkol din sa infinity yung title ko…kasi nga Mapúa at 80 ung topic nun…may number 8…di ba symbol of infinity yun? Kaya eto ako, pabalik-balik…kumbaga sa compiler…recursive, kumbaga sa control systems parang naka-feedback loop, kumbaga sa geometry…parang nasa mobius strip.
Haha!
May nakita ako sa forwarded e-mail ko kahapon, at kahit di naman ako fanatico pagdating sa mga horoscope, parang tama naman sya…well, read for yourself.
___________________________
Taurus (Apr 21 - May 20)
You are stubborn and like to hold onto things, not wanting to let go of anything or anyone. You are slow to anger, but when you do get worked up to a rage -- everyone step aside! You also have a selfish streak and can be quite sneaky as well. And although people may see you as helpful and agreeable, you sometimes have an inner struggle wanting the approval of others while sticking to your own opinions. You also tend to be suspicious of others and question their motives.
Advice:
Stop being mean and try to be nice. Learn to forgive and let go of your past disappointments. Learn from your mistakes and have faith in yourself and others as well.
___________________________
Tama nga…ayaw ko nga bumitaw…siguro ayoko talaga makalimot. Kahit yung mga taong nang-away sa akin, ako pa rin ang nakipagbati… ako yung taong makikita mo na naghahanap ng mga kaklase nya nung grade 1 sa friendster para makontak lang ang mga taong nawala na sa buhay ko…
ako yung taong naghahanap sa mga taong nawawala kahit wala na silang pakialam sa akin makita ko man sila o hindi. Ni testimonial man lang hindi sila makapagbigay… hindi man lang nila maappreciate yung effort ng paghahanap ko…tsk tsk. Ako yung taong gusto sana sa libing ko, nandun lahat nung mga taong nakilala ko…hahaha. Ako yun.
I keep remembrances. Nagtatago ako ng mga sulat…nagsusulat ako ng text sa notebook kapag maganda yung message (baka kailanganin sa biography ko balang araw…wahaha). Oo, isinulat ko lahat ng natanggap kong message sa kanya nung text marathon…kasi siguro naramdaman ko, hindi naman talaga magtatagal yun…ganun kaimportante sa akin ang mga alaala…
Hindi rin ako nagagalit…naiirita, oo…pero nagwawala…hindi naman masyado…nag-iipon ako e, kapag napuno…dun lang talaga ako gumaganti…nakita nyo na ba ang toro pag nagalit…yun na yun.
“And although people may see you as helpful and agreeable, you sometimes have an inner struggle wanting the approval of others while sticking to your own opinions”… kung masugid kayong fan ng blog na ito…maiintindihan nyo kung gaano katama ito…
At dahil matigas ang ulo ko (stubborn), akala nyo ba makikinig ako sa advice na yan? Hahaha. I guess not. I may have to do it…but I don’t need to like it.
_________________________
Badtrip ang exam nung isang araw sa mem/io…so ok, hindi ka nga magaling magturo ang lakas pa ng loob mo magbigay ng mga questions na kahit ikaw hindi mo masagot ng maayos…tapos pag di namin nasagutan akala mo kung sinong magaling samantalang naka-open notes ka naman…badtrip…wala pa akong naipapasang quiz dun ah…at mukhang malabo pa itong isa…haay naku…
_________________________
Happy birthday sa kuya ko kahapon, thirty six years old na sya. Alam kong hindi naman nya mababasa ito…wala rin akong balak sabihin sa kanya na may blog ako…
I’m not too forward with my family. May mga bagay na hindi ako komportableng sinasabi sa kanila…too close for comfort…saka parang naririnig ko na ang sasabihin ng kuya ko, “saka na yang mga ganyang bagay, mag-aral ka muna…”.
Haay, parang hindi sila dumaan sa ganitong mga kaganapan…hehe.
Natapos na ung exam ko sa probstat…madali lang daw yun sabi ni sir “tingkayad”. Pero isa ako sa mga huling lumabas…nahirapan ako…nag-aral naman ako, pero naging careless na naman ako…sabi kasi sa problem x is at least ten…ginawa ko x=1,2,3,4,5,6,7,8,9,10…
tanga. Dapat x=10, 11, 12, 13….hanggang 20…
hindi ko natapos yung exam. Kulang na kaagad ako ng 20 points.
Mahirap din yung sumunod na exam sa compiler…pero kapag may kinalaman sa programming at least kahit paano, medyo nakakapa ko yung mga dapat gawin…siguradong hindi mataas ang score ko dun pero palagay ko papasa ako sa quiz.
May exam na naman ako sa controls ngayon. Tungkol sa mga bagay na wala akong ka-ide-idea…sabi sa akin nung isang araw may ot daw yun, pero wala naman silang makuha. Wala na naman akong maisasagot dun. haay...bakit pa kasi inimbento ang subject na un!!! grrr!!
______________________
Medyo nabuhay na naman ang pagblo-blog sa TNB… ewan ko ba kung ano ang nakain nila at biglang nagsiusbungan ang mga bloggers dito. Hehe. Lately ko lang din nalaman na may blog si sir ray…kung hindi pa tinanong ni namre, hindi ko talaga malalaman. sensya na po.
Si sir ean, nagpalit lang ng ng banner…fwoosh!!! Tumaas agad ang fan base…hehe…within two days magkalayo na ang mga stat counter namin. Haha. Si sir namre, kakablog lang nya two weeks ago pero lampas one hundred visits kaagad…pati yung mga nag-exam sa qualifying exams fan na rin ni namre… wow…nakakainggit…
Samantalang yung mga ibang taong nagbabasa dito sa blog ko, hindi naman nagpaparamdam. Huhu. Buti pa yung mga taga-TNB, alam ko nagbabasa sila dito. hindi nyo ba alam na one of the reasons kung bakit ako nagblo-blog ay para sa feedback…para sa comments?!
Kung nagblo-blog lang ako dahil gusto ko lang magsulat e di nagsulat na lang sana ako sa notebook, bakit kailangan ko pa i-post dito? Para sa comment. Dahil kahit anong gawin kong pagkausap sa notebook, hindi naman ako sasagutin nun e… atsaka yung mga taong kinukwentuhan ko dati, hindi na nila ako kinakausap…
Naglagay na nga ako ng tagboard diyan sa tabi…magttype lang kayo ng konti…wala pang 10 seconds, tapos na yun. Please lang...shower me with your presence...
Wala lang. nainggit lang ako…madami kasi nagkokoment sa iba…haha. sabi nga ang mga taurus daw may selfish streak…aminado ako meron din ako nun.
Hmmm… baka kailangan maglagay na rin ako ng flash dito.
___________________________
Subscribe to:
Posts (Atom)